zarządzanie-pojęcia (19 str).doc

1.      CO ROZUMIEMY POD POJĘCIEM ZARZĄDZANIAI JAKIE SĄ JEGO ELEMENTY SKŁADOWE:

Zarządzanie – umiejętność prowadzenia działalności gosp. która przynosi efekty. Dotyczy przede wszystkim ludzi, jest także współdziałaniem osób, które umożliwi zneutralizowanie słabości i max. Wykorzystać ich silne strony.

Elementy zarządzania:

1)     planowanie

2)     organizowanie

3)     motywowanie 

4)     kontrolowanie

2.      W CZYM WYRAŻA SIĘ ISTOTA ZARZĄDZANIA WIEDZĄ?

Zmienia wizerunek firmy i przyjęte w nich hierarchie wartości. Zmienia podejście do ludzi i tkwiący w nich potencjał, który trzeba wykorzystać.

Jest procesem przy pomocy, którego organizacja generuje bogactwo w oparciu o swoje  intelektualne lub oparte o wiedzę aktywa organizacyjne.

Obejmuje 3 subprocesy:

1) organizacyjne uczenie się

2) produkcja wiedzy

3) dystrybucja wiedzy

3.      KORZYŚCI JAKIE MOŻE PRZYNIEŚĆ ZARZĄDZANIE WIEDZĄ:

Powinien pomóc w :

1)     podsycaniu innowacji –dowolnego przepływu pomysłów

2)     ulepszaniu obsługi klienta

3)     pomnażaniu dochodów, np.: szybsze wypuszczanie prod. na rynek

4)     optymalizowaniu sytuacji zatrudnienia

5)     skracaniu procesu poprzez eliminację procesów zbytecznych

4.      Czynniki wpływające na rozwój przedsiębiorczości – co należy rozumieć pod tym pojęciem?

Całokształt wpływów otoczenia organizacji, uwarunkowań gospodarczych, rynkowych i kapitałowych oraz wewnętrzną jej strukturę utworzoną w celu osiągnięcia sukcesu. Każda firma stwarza własne czynniki sukcesu, nie wolno naśladować, nie można też powtórzyć sukcesu, należy i można korzystać z doświadczeń rynkowych innych firm, należy tez uczyć się szybciej i sprawniej wykorzystywać tę naukę w praktyce – dostępność środków szkoleniowych, nauka pracy zespołowej; dynamiczne reagowanie na zmiany rynkowe, dążenie do płynności finansowej, polityka gospodarcza zapewniająca możliwości zbytu, rozwój i możliwość inwestowania w rozwiązania techniczne, wydajność i przestawność środków. Rozwój znajomości języków obcych.

5.      Organizacyjne formy aktywności gospodarczej:

1. Koncern - duża organizacja gosp. Obejmująca pod swoim zarządem kilka przedsiębiorstw, branżowe lub gałęziowe np. chemiczne, farmaceutyczne, technologiczne np. wytwarzanie okrętów, konglomeraty – przeds. z różnych dziedzin
2. Holding – spółka akcyjna posiadająca kontrolne pakiety innych spółek i mająca z tego tytułu istotny wpływ na zarządzanie nimi
3. Spółka joint ventures – powstała w skutek współdziałania innych przedsiębiorstw, poprzez ich inwestowanie w to nowe przedsięwzięcie, podział zysków proporcjonalny do wniesionych aportów i kapitału, np. w celu wdrożenia nowej technologii
4. Konsorcjum – porozumienie stworzone najczęściej przez banki do realizacji określonego celu, czysty związek kapitałowy, przestaje istnieć po zrealizowaniu celu
5. Spółka akcyjna – organizacja emitująca własne papiery wartościowe – akcje, które sprzedaje osobom fizycznym lub prawnym, innym organizacjom, akcjonariusze otrzymują dywidendy, są oni właścicielami akcji ale nie współwłaścicielami majątku
6. Spółka cywilna – wł. Kilku lub większej liczby osób fizycznych, osoby te są wspólnikami i zainwestowały kapitał w jej utworzenie. Za zobowiązania wobec osób trzecich odpowiadają własnym majątkiem; działa w imieniu i na rzecz i ryzyko wspólników, zysk dzielą proporcjonalnie do wielkości udziałów
7. Spółka z o.o. – utworzona na podstawie przepisów prawa handlowego, w której wspólnicy odpowiadają za zobowiązania organizacji tylko do wysokości zainwestowanego kapitału; w zasadzie nie odpowiadają swoim majątkiem osobistym; inaczej traktuje się odpowiedzialność członków zarządu
8. Spółdzielnia – org. Powstała z układów rzeczowych lub kapitałowych wnoszonych przez udziałowców, funkcjonująca na ich rzecz i ryzyko, często przez nich prowadzona; równoprawność członków
9. Organizacja wirtualna – formą powiązań jest technologia informacyjna, w jej skład wchodzą niezależne organizacje, powiązane czasowo dla dzielenia umiejętności i kosztu dostępu do realizacji nowych celów
10. Organizacje społeczne – zw. Zawodowe, stowarzyszenia, partie polityczne, organizacje wyznaniowe; specyficzne prawa, różnorodne układy władzy

6.      Obiektywne uwarunkowania powstania nauk o organizacji i zarządzaniu.

              Znane dziś podstawowe podejścia do problemu organizacji, szkoły zarządzania rozwinęły się dzięki oddziaływaniu trzech głównych sił: społecznych, ekonomicznych i politycznych. Siły te nadal odgrywają zasadniczą rolę w wielu dziedzinach, takich jak: zarządzanie zasobami ludzkimi, planowanie, projektowanie środowiska, analiza otoczenia. Przyrost ludności, stopniowe powiększanie się przedsiębiorstw prowadziło do zastosowania praktyki – kierowania podwładnymi. W przypadku nauk o organizacji właśnie praktyka ma kluczowe znaczenie i wiążę się ściśle z teorią. Obecna różnorodność przedsiębiorstw zadecydowała o powstaniu „nowej fali” łączącej elementy szkół klasycznej, stosunków międzyludzkich i ilościowo systemowej. Współczesne integracyjne podejście jest co prawda diametralnie różne od tego z ok. 3000 r. p. n. e. Stosowanego przy budowie piramid, ale wykorzystanie współczesnej technologii i metod nie spowodowałoby szybszego ich wybudowania, a zatem zarządzanie zależy od tworzących system ludzi. (ich zaangażowania, mentalności, poziomu wykształcenia itd...)

7.      ELEMENTY OTOCZENIA ORGANIZACJI:

*) Otoczenie wewnętrzne:

-              zarząd

-              pracownicy

-          kultura

*) Otoczenie ogólne:

-          wymiar prawo – polityczny

-          wymiar sociokulturalny

-          wymiar technologiczny

-          wymiar ekonomiczny

-          wymiar międzynarodowy

  *) Otoczenie celowe:

-          związki zawodowe

-          regulatorzy

-          właściciele

-          konkurenci

-          klienci

-          dostawcy

8.      Znaczenie zarządzania według P.F. Druckera.

              W g P. F. D. Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi. Jego celem jest takie współdziałanie wielu osób, które pozwala zneutralizować słabości i maksymalnie wykorzystać talenty i silne strony uczestników.

Znaczenie:

1.      Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi.

2.      Zarządzanie jest głęboko osadzone w kulturze.

3.      Zarządzanie wymaga prostych zrozumiałych wartości, celów działania i zadań jednoczących wszystkich uczestników.

4.      Zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by organizacja była zdolna do uczenia się.

5.      Zarządzanie wymaga komunikowania się zarówno wewnątrz organizacji, jak i z otoczeniem.

6.      Zarządzanie wymaga rozbudowanego systemu wskaźników, pozwalających stale i wszechstronnie monitować, oceniać i poprawiać efektywność działań.

7.      Zarządzanie musi być jednoznacznie zorientowane na podstawowy i najważniejszy ostateczny rezultat, jakim jest zadowolony klient.

              Znaczenie dotyczy zatem ogółu systemy – ludzi którzy go tworzą, komunikacji między nimi, określania ich celów podporządkowanych celowi organizacji, kontroluje i uzdatnia działanie systemy na każdym jego poziomie.

9.      Zasady postępowania firm dobrze prosperujących na rynku.

              .A.F. Stoner, Ch. Wankel

1.      Skłonność do działania: raczej zrobić coś – cokolwiek, niż poddać zagadnienie kolejnym cyklom analiz i sprawozdań komitetów.

2.      Trzymanie się blisko klienta, poznanie jego preferencji i ich zaspokojenie.

3.      Autonomia i przedsiębiorczość: rozbicie koncernu na wiele małych finalnych przedsiębiorstw oraz zachęcanie ich do samodzielności i konkurencyjności.

4.      Wydajność dzięki ludziom: wytworzenie u wszystkich pracowników świadomości, że ich możliwie dobra praca ma zasadnicze znaczenie i że będą mieli udział w korzyściach wynikających z sukcesu firmy.

5.      Bezpośredni kontakt, motywacja przez wartość – naleganie, aby kierownicy trzymali się blisko podstawowej działalności firmy.

6.      Trzymanie się swojej specjalności: pozostanie w dziedzinie, na której firma zna się najlepiej.

7.      Prosta struktura, nieliczny sztab, niewiele szczebli zarządzania, niewiele ludzi na wyższych szczeblach.

8.      Jednoczesna dyscyplina i swoboda; tworzenie klimatu, w którym oddaniu podstawowym wartościom firmy towarzyszy tolerancja wobec wszystkich pracowników, którzy przyjmują te wartości za swoje.

              Lub:

1.      Prowadzenie rozległej choć skoncentrowanej na określonych celach działalności badawczej i ścisłej współpracy z zewnętrznymi jednostkami badawczymi.

2.      Przestawienie się na produkcję high – technology np. telekomunikacja

3.      Szerokie wchodzenie na rynki światowe – trzeba prowadzić rozległe badania marketingowe.

4.      Konkurowanie z innymi producentami w kraju i zagranicą i równocześnie ułożenie współpracy między nimi.

5.      Zapewnianie rozwoju przez intensywne kształcenie kadr.

              Dążenie, aby pracownicy identyfikowali się ze swoją firmą. (badania rynku, rozwoju konkurencji, szkolenia)

10.  Siedem czynników gwarantujących sukces ekonomiczny firmy.

1.      Strategia nastawiona na produkt i rynek.

2.      Formalna struktura organizacyjna (formowanie zadań i kompetencji).

3.      System planowania (instrumenty sterowania i kontroli przebiegu procesów gospodarczych).

4.      Styl kierowania (społeczny klimat, sprzyjające warunki pracy).

5.      Stały personel (pewne kategorie pracowników należy utrzymywać na stałe np. wykwalifikowanych kierowników).

6.      Specjalne umiejętności (wykorzystywanie mocnych stron firmy).

              Nadrzędne cele ( cele i wartości wpojone w pracowników).

11.  CZYNNIKI DECYDUJĄCE O POWODZENIU FIRMY NA RYNKU:

1.      Intensywność inwestowania

2.      Produktywność (im wyższa tym zyskowność wyższa)

3.      Pozycja rynkowa (im wyższy udział tym wyższe zyski)

4.      Wzrost przemysłu (wys. stopa wzrostu przem. Absorbuje Gotówkę i może negatywnie odbić się na cash flow)

5.      Jakość produkcji i usług

6.      Innowacje produktowe i różnicowanie produktów. Dostosowanie cen i wyrobów do różnych odbiorców.

7.      Integracja pionowa

8.      Wzrost kosztów (gdy koszty wyższe od dochodów to nie ma rentowności.

9.      Dodatkowe inwestowanie w produkty, które obecnie mają dobrą pozycję na rynku. Gdy rosną przychody to koszty maleją.

12.  Zasady zarządzani które powinni przestrzegać menedżerowie

1. Podział pracy. Im bardziej ludzie specjalizują się, tym sprawniej mogą wykonywać swoją pracę.

2. Autorytet. Menedżerowie muszą wydawać takie polecenia, aby postawione zadanie było wykonane. Autorytet formalny daje im prawo rozkazywania, ale nie zawsze wymusza posłuszeństwo, jeśli nie będą mieli również autorytetu osobistego, np. wynikającego z odpowiedniej wiedzy.

3. Dyscyplina. Członkowie organizacji powinni przestrzegać przepisów i uzgodnień rządzących organizacją. Dyscyplina wynika z dobrego przewodzenia według sprawiedliwych zasad nagradzania i kary.

4. Jedność rozkazodawstwa. Każdy pracownik powinien otrzymywać polecenia dotyczące jednostkowego działania od jednej osoby, w przeciwnym razie następuje sprzeczność poleceń i zakłócenie autorytetu.

5. Jedność kierownictwa. Operacje w organizacji prowadzące do jednego celu powinny być przedmiotem kierowania przez jednego menedżera.

6. Podporządkowanie interesu osobistego interesom ogółu. W żadnym przedsięwzięciu interesy pracowników nie powinny przeważać nad interesami jako całości.

7. Wynagrodzenie. Wynagrodzenie powinno być sprawiedliwe zarówno dla pracowników, jak i dla pracodawców.

8. Centralizacja. Ograniczenie roli podwładnych w podejmowaniu decyzji oznacza centralizację, zwiększenie zaś ich roli - decentrali-

9. Hierarchia. Linie władzy w organizacji przebiegają od naczelnego kierownictwa do najniższego szczebla w organizacji,

10. Ład. Każda rzecz i każdy człowiek powinien być na właściwym

miejscu i we właściwym czasie. Menadżerowie szczególnie odpowiadają

za to, aby ludzie zajmowali takie stanowiska, które są dla nich najodpowiedniejsze.                                                      

11. Odpowiednie traktowanie personelu. Menedżerowie powinni odnosić się do podwładnych w sposób przychylny i sprawiedliwy.

12. Stabilność personelu. Duża fluktuacja pracowników wpływa niekorzystnie na sprawność funkcjonowania organizacji. Menedżerowie powinni tak postępować, aby przeciwdziałać temu ujemnemu zjawisku.

13. Inicjatywa. Menedżerowie powinni stwarzać takie warunki, aby podwładni mieli swobodę w tworzeniu i realizacji swoich planów.

14. Esprit de corps. Menedżerowie powinni tworzyć atmosferę, w której przynależność do zespołu zapewni organizacji ducha jedności.

13.   

14.  Fazy procesu podejmowania decyzji

I FAZA

1 – Decyzje proste – decyzje podejmowanie na bieżąco (codziennie)

2 – Decyzje złożone – są czasochłonne, skomplikowane wymagają wielostronnych informacji

3 – Decyzje bardzo złożone – mają dużo zmiennych, nie da się ich rozwiązać jako całość – ich rozwiązanie wymaga przewidywanie przyszłych zdarzeń

II FAZA

1 – Decyzje operacyjne – bieżące zarządzanie nastawione na realizowanie założonych celów (służą do usuwania zakłóceń są podejmowane na niższych szczeblach zarządzania

2 – Decyzje taktyczne – obejmują grupy problemów, służące realizowaniu celów (problemy: zmiany logistyczne, doskonalenie przepływu informacji, rozwiązywanie konfliktów)

III FAZA

1 – Decyzje strategiczne – dotyczą działalności całego przedsiębiorstwa (kierunki rozwoju, osiągnięcie celów) charakterystyczna cecha koncentrują się na przyszłości.

15.  Czynniki utrudniające podejmowanie decyzji

1.      Odprężone unikanie – menedżer nie podejmuje decyzji kiedy zauważy, że konsekwencje takiego postępowania nie będą poważne.

2.      Odprężona zmiana – menedżer nie analizuje sytuacji dokładnie, wybiera możliwości wskazujące na pozorny stopień ryzyka.

3.      Defensywne unikanie – menedżer nie mogący rozwiązać problemu odkłada rozwiązanie na przyszłość

4.      Panika – menedżer obawia się krytyki bądź konsekwencji – nie potrafi realistycznie ocenić sytuacji albo przyjąć pomocy od podwładnych.

5.      Stosowanie reguły kombinacji – menedżer preferuje wcześniej już wybraną alternatywę (przypisuje jej cechy dodatnie a przemilcza negatywne) uważa, że ma zawsze racje

6.      Ograniczona racjonalność – ludzie i menedżer dążą do rozwiązań ich satysfakcjonujących, odpowiadających ich poziomowi wiedzy.

7.      Dodatni obraz samego siebie – ludzie i menedżer mają często poczucie niskiej lub wysokiej własnej wartości, nie wieżą we własne siły preferują znane skuteczne rozwiązania z przeszłości, i odwrotnie.

16.  ...