Magia Ceremonialna - Aleister Crowley.pdf - WIEDZA TAJEMNA - wiktorow5

Aleister Crowley

MAGIA CEREMONIALNA

Ż ycie, takie jakim je znamy, jest pełne cierpienia.

Wystarczy wspomnie ć tylko, ż e ka ż dy człowiek otrzymał wyrok, lecz nie zna daty jego

wykonania. Nikomu nie wydaje si ę to przyjemne. Podobnie, ka ż dy robi wszystko co w jego

mocy, by wyrok ten odroczy ć , a gdyby był w stanie go odwróci ć , po ś wi ę ciłby wszystko, co

tylko ma.

St ą d te ż praktycznie wszystkie religie i wszystkie filozofie zaczynaj ą bez osłonek od

obiecywania swoim zwolennikom nagrody w postaci nie ś miertelno ś ci.

Ż adna religia nie upadła jak dot ą d z nadmiaru obietnic. Obecny rozpad religii wi ąż e si ę z tym,

ż e ludzie prosz ą o dowody. Pr ę dzej wyrzekliby si ę znacz ą cych korzy ś ci materialnych, jakie

dobrze zorganizowana religia przynosi Pa ń stwu, ani ż eli zgodzili na oszustwo czy fałszerstwo,

czy te ż jakikolwiek system, który, nawet je ś li nie jest winny, to w ostateczno ś ci nie jest w

stanie dowie ść swojej niewinno ś ci.

Gdy jest si ę po cz ęś ci bankrutem, najlepiej podej ść na nowo do problemu bez z góry

przyj ę tych zało ż e ń . Zacznijmy w ą tpi ć w ka ż de stwierdzenie. Odnajd ź my sposób na

poddawanie ka ż dego stwierdzenia testowi eksperymentu. Czy istnieje cho ć ziarno prawdy w

twierdzeniach rozmaitych religii? Niechaj nam wolno b ę dzie znale źć odpowied ź na to

pytanie.

Pocz ą tkow ą trudno ść sprawia niezmierne bogactwo materiału do sprawdzenia. Krytyczne

sprawdzenie wszystkich systemów byłoby nieko ń cz ą cym si ę zadaniem; lista ś wiadectw jest

zbyt długa. Teraz ka ż da religia jest równie dobra i ka ż da wymaga wiary. Odrzucimy wi ę c to

pytanie z braku mo ż liwo ś ci potwierdzenia. Lepiej wi ę c sprawdzi ć , czy nie istnieje jaka ś

kwestia, co do której wszystkie religie s ą zgodne: bo je ś li tak jest, mo ż e okaza ć si ę ona godna

zbadania.

Nie nale ż y jej z pewno ś ci ą szuka ć w dogmatach. Nawet tak prosta idea jak przekonanie o

wy ż szym i wieczystym bycie jest negowana przez jedn ą trzeci ą rasy ludzkiej. Legendy

tycz ą ce si ę cudów s ą pewnie uniwersalne, lecz z braku naocznych dowodów mijaj ą si ę ze

zdrowym rozs ą dkiem.

Wi ę c co z pocz ą tkiem religii? Jak to si ę stało, ż e tyle nieudowodnionych twierdze ń zostało

przyj ę tych przez ludzi wszelkiego rodzaju ? Czy ż to nie graniczy z cudem?

Istnieje jednak jeden rodzaj cudu, który z pewno ś ci ą si ę wydarza, a jest nim działanie

geniuszu. Nie znajdziemy jego analogii w przyrodzie. Nie do pomy ś lenia jest nawet jaki ś

"super-pies" przekształcaj ą cy ś wiat psów, podczas gdy w historii ludzko ś ci zdarza si ę to z

du żą regularno ś ci ą . Dzisiaj mamy trzech "super-ludzi", b ę d ą cych ze sob ą w niezgodzie. Co

wspólnego odnajdziemy u Chrystusa, Buddy i Mahometa? Czy jest co ś , co ich ł ą czy?

Ż aden punkt w doktrynie, ż aden punkt w etyce, ż adna teoria " ż ycia po ż yciu", a jednak w

historii ich ż ycia odnajdziemy pewn ą to ż samo ść , mimo wielu ró ż nic.

Budda urodził si ę ksi ę ciem, a zmarł jako ż ebrak.

Mahomet urodził si ę ż ebrakiem, a zmarł jako ksi ążę .

Chrystus pozostał nieznany jeszcze wiele lat po swojej ś mierci.

Wielkie ż ywoty ka ż dego z nich spisane były przez dewotów i jest w nich co ś wspólnego -

przemilczenie. Nie wiemy nic o ż yciu Chrystusa mi ę dzy dwunastym a trzydziestym rokiem

jego ż ycia. Mahomet znikn ą ł w jaskini. Budda po opuszczeniu swojego pałacu przez wiele lat

przebywał na pustyni.

Ka ż dy z nich, doskonale cichy podczas swojego znikni ę cia, gdy wrócił, natychmiast zacz ą ł

naucza ć nowego prawa.

Jest to zadziwiaj ą ce i sprawia, ż e kusi nas sprawdzenie, czy równie ż innym wielkim

nauczycielom religii nie wydarzyło si ę co ś podobnego.

Moj ż esz wiódł spokojne ż ycie, póki go nie wygnano z Egiptu. Skrył si ę wtedy w krainie

Midian i nie wiadomo, co tam porabiał, a przecie ż natychmiast po powrocie postawił całe

miejsce na głowie. Potem znowu znikn ą ł na górze Synaj na kilka dni i powrócił z Tablicami

Prawa w r ę kach.

Ś wi ę ty Paweł (znowu), po przygodach w drodze do Damaszku, udał si ę na Pustyni ę Arabsk ą ,

gdzie przebywał przez wiele lat, a po powrocie obalił Cesarstwo Rzymskie. Nawet w

legendach dzikich plemion znajdziemy podobny schemat. Kto ś , kto nie jest nikim

szczególnym, udaje si ę na odosobnienie, by wróci ć jako wielki uzdrowiciel; i nikt nie wie

wła ś ciwie, co mu si ę przydarzyło.

We wszystkich mitach i bajkach pojawia si ę ten sam zbieg okoliczno ś ci. Nikt odchodzi, by

wróci ć jako Kto ś . Nie da si ę tego wyja ś ni ć w jaki ś zwyczajny sposób. Nie ma jakiejkolwiek

poszlaki, która by kazała nam twierdzi ć , ż e ludzie ci byli od pocz ą tku wyj ą tkowi. Mahomet z

trudem dosiadał wielbł ą da, gdy miał trzydzie ś ci pi ęć lat, nie mówi ą c ju ż o jakimkolwiek

talencie do czego ś innego. Ś wi ę ty Paweł posiadał troch ę talentu, ale plasuje si ę na ko ń cu tej

pi ą tki. Ż aden z nich nie posiadał narz ę dzia władzy, takiego jak rz ą d czy pieni ą dze. Moj ż esz

był znacz ą c ą postaci ą w Egipcie, zanim go opu ś cił; wrócił jako obcy człowiek. Chrystus nie

był w Chinach i nie o ż enił si ę z córk ą cesarza. Mahomet nie dysponował liczebn ą i

zdyscyplinowan ą armi ą . Budda nie zjednoczył organizacji religijnych.

Ś wi ę ty Paweł nie spiskował z ambitnym generałem. Ka ż dy z nich powrócił biedny; ka ż dy z

nich powrócił samotny.

Jaka była istota ich władzy? Co im si ę wydarzyło na odosobnieniu?

Historia nie pomo ż e nam rozwi ą za ć tego problemu, bo historia milczy. Posiadamy jedynie

zapiski, jakie oni sporz ą dzali.

Byłoby znacz ą ce, gdyby ś my znale ź li w nich jakie ś punkty wspólne.

Z poprzednio wymienionych wielkich nauczycieli jedynie Chrystus milczy; pozostała

czwórka co ś nam mówi; jedni wi ę cej, inni mniej.

Budda szczegółowo omawia, co si ę z nim działo, i nie starcza nam tutaj miejsca na

przytoczenie tego. Sens tego wszak ż e jest taki, ż e powierzono mu w opiece tajemn ą sił ę

ś wiata.

O do ś wiadczeniu ś wi ę tego Pawła wiemy jedynie, ż e miał zwidy jakoby został porwany do

Nieba i tam widział i słyszał rzeczy, o których nie ma prawa mówi ć .

Mahomet mówi dziwne rzeczy o tym, ż e odwiedził go anioł Gabriel, który przekazał mu

słowa Boga. Moj ż esz powiada, ż e ujrzał Boga.

Pomimo i ż wszystkie te stwierdzenia na pierwszy rzut oka wydaj ą si ę odmienne, maj ą jednak

co ś wspólnego. Opisuj ą do ś wiadczenia, które jeszcze pi ęć dziesi ą t lat temu zwane były

ponadzmysłowymi, dzisiaj nazywa si ę je duchowymi, a za pi ęć dziesi ą t lat nada im si ę

wła ś ciw ą nazw ę dla fenomenu, jaki one opisuj ą .

Teoretycy ró ż nych religii nie maj ą problemu z ich wyja ś nianiem, ale ró ż ni ą si ę mi ę dzy sob ą .

Mahomet twierdzi, ż e Bóg istnieje i ż e naprawd ę wysłał do niego anioła Gabriela, ale inni si ę

z nim nie zgadzaj ą . I je ś li chodzi o natur ę tego przypadku, nie da si ę dostarczy ć

wiarygodnego dowodu.

Brak dowodów silnie jest odczuwany przez chrze ś cija ń stwo (i w mniejszym stopniu przez

islam), co sprawia, ż e jak na pniu produkowane s ą cuda, by wesprze ć jego chwiejn ą struktur ę .

My ś l nowo ż ytna, odrzucaj ą c te cuda, przyswoiła teorie mówi ą ce o epilepsji i szale ń stwa. Tak

jakby organizacja mogła powsta ć z dezorganizacji ! Nawet je ś li epilepsja była przyczyn ą tych

wszystkich ruchów, które wyniosły cywilizacj ę po cywilizacji ze stanu barbarzy ń stwa, to

byłby to tylko argument na rzecz epilepsji.

Oczywi ś cie, wielcy ludzie nigdy nie podlegaj ą standardom maluczkich, a ten, którego misj ą

jest obalenie ś wiata, z trudem mo ż e unikn ąć tytułu rewolucjonisty. Manie danego okresu

zawsze dostarczaj ą sposobno ś ci do nadu ż y ć . Mani ą Kajfasza był judaizm, a faryzeusze

powiedzieli mu, ż e Chrystus "blu ź ni". Piłat był lojalnym Rzymianinem; przed nim oskar ż ono

Chrystusa o "bunt". Za czasów wszechwładzy papie ż a wa ż ne było, aby udowodni ć wrogowi

"herezj ę ". Dzi ś , w czasach oligarchii medycznej staramy si ę dowie ść "szale ń stwo" naszym

przeciwnikom i (w krajach puryta ń skich) atakujemy ich "moralno ść ". Powinni ś my zatem

porzuci ć wszelk ą retoryk ę i bez ż adnych uprzedze ń dociec zjawisk, które przydarzyły si ę tym

wielkim przywódcom ludzko ś ci.

Nie trudno zauwa ż y ć , ż e oni sami niezbyt dobrze rozumieli to, co im si ę przytrafiło. Jedynie

Budda wyja ś nia swój system dogł ę bnie i tylko on nie jest w ś ród nich dogmatykiem. Mo ż emy

przypuszcza ć , ż e inni s ą dzili, i ż zbyt klarowne wyja ś nienia nie s ą wskazane dla ich

nast ę pców; tak ą metod ę na pewno przyj ą ł ś wi ę ty Paweł.

Dlatego najlepszym dokumentem, jakim dysponujemy, jest system Buddy; lecz jest on tak

zło ż ony, ż e ż adne krótkie wyja ś nienie nie b ę dzie mogło nam słu ż y ć . W przypadku za ś

innych, skoro nie mamy zapisków samych Mistrzów, musimy opiera ć si ę na zapiskach ich

najbli ż szych uczniów.

Metody doradzane przez nich s ą zadziwiaj ą co do siebie podobne. Rekomenduj ą "cnoty"

(rozmaitego rodzaju) , samotno ść , nie niepokojenie si ę , umiarkowanie w jedzeniu i na koniec

praktyk ę , któr ą niektórzy z nich nazywaj ą modlitw ą , a inni medytacj ą . (Pierwsze cztery po

dokładnym zbadaniu mog ą si ę okaza ć jedynie warunkiem dla ostatniego.)

Kiedy poszukujemy znaczenia modlitwy i medytacji, odnajdujemy, ż e s ą one jednym. Bo

czym jest stan modlitwy i medytacji ? Ograniczeniem umysłu do pojedynczego aktu, stanu

lub my ś li. Kiedy usi ą dziemy w spokoju i przeszukamy zawarto ść naszych my ś li, odnajdziemy

zasadnicz ą ich cech ę , któr ą jest bł ą dzenie i rozproszenie. Ka ż dy, kto miał do czynienia z

dzie ć mi i niewytrenowanymi umysłami, wie dobrze, ż e obce jest im skupienie uwagi, cho ć by

nawet były bardzo inteligentne i obdarzone dobr ą wol ą .

A zatem my, obdarzeni wytrenowanymi umysłami, chc ą c kontrolowa ć te bł ą dz ą ce my ś li,

zrozumiemy, ż e mo ż emy je wprowadzi ć w w ą ski kanał, poł ą czone ze sob ą w doskonale

racjonalny sposób; lecz je ś li spróbujemy zatrzyma ć ten nurt, miast sukcesu, po prostu

przerwiemy wał kanału. Umysł zostanie zalany i miast ła ń cucha my ś li otrzymamy chaos

pomieszanych wyobra ż e ń .

Działalno ść umysłowa jest tak wielka i tak zwyczajna, ż e a ż trudno nam zrozumie ć , jak kto ś

mógł wpa ść na pomysł, ż e jest ona słabo ś ci ą i przeszkod ą . Mo ż e jest tak, gdy ż podczas

praktyk nabo ż nych ludzie zauwa ż aj ą , ż e ich my ś li nachodz ą na siebie. W ka ż dym przypadku

spokój i samokontrola wy ż ej s ą cenione od niepokoju. Darwin w swojej pracy podkre ś la ten

znacz ą cy kontrast na przykładzie małpy w klatce.

Ogólnie mówi ą c, im wi ę ksze, mocniejsze i bardziej rozwini ę te jest zwierz ę , tym mniej si ę

porusza, a jego ruchy s ą powolne i zasadne. Porównajcie bezustann ą aktywno ść bakterii z

rozs ą dn ą stateczno ś ci ą bobra; i z wyj ą tkiem niewielu zorganizowanych wspólnot

zwierz ę cych, takich jak pszczoły, najwy ż sz ą inteligencj ę wykazuj ą te, które prowadz ą

samotny tryb ż ycia. Jest to równie ż prawda o człowieku. Psycholodzy zmuszeni zostali

traktowa ć stan umysłu tłumów tak, jakby był zupełnie jako ś ciowo odmienny od stanu umysłu

jednostek.

Uwalniaj ą c nasz umysł z zewn ę trznych wpływów, czy to przypadkowych czy emocjonalnych,

osi ą gamy moc widzenia jakiej ś prawdy o rzeczach.

Kontynuujmy jednak nasz ą praktyk ę . B ą d ź my panami naszych umysłów. Wkrótce

odnajdziemy sprzyjaj ą ce po temu warunki.

Nie b ę dzie potrzeby wmawia ć sobie, ż e wszystkie zewn ę trzne wpływy s ą niekorzystne. Nowe

twarze, nowe sceny b ę d ą nam przeszkadza ć ; nawet nowe nawyki, które przyj ę li ś my po to, by

kontrolowa ć umysł, na samym pocz ą tku b ę d ą nas niepokoi ć . B ę dziemy musieli porzuci ć

nawyk ob ż erania si ę i je ść tylko wtedy, kiedy si ę jest głodnym, słuchaj ą c wewn ę trznego

głosu, kiedy mamy do ść .

Ta sama reguła odnosi si ę do snu. Zdecydowali ś my si ę kontrolowa ć nasze umysły, a wi ę c

czas medytacji musi dominowa ć nad pozostałymi czynno ś ciami. Musimy ustali ć godziny

praktyki. A ż eby sprawdzi ć nasz post ę p, musimy mie ć notes, długopis i zegarek, gdy ż

medytacji (tak jak wszystkie fizjologiczne sprawy) nie da si ę zmierzy ć uczuciami. B ę dziemy

zatem mierzy ć , jak cz ę sto podczas pierwszego kwadransa godziny umysł zbacza z idei, na

której miał si ę skoncentrowa ć . B ę dziemy tak praktykowa ć dwa razy dziennie i z czasem

zrozumiemy, jakie warunki s ą dla nas korzystne, a jakie nie. Kiedy b ę dziemy tak długo

praktykowa ć , do ść szybko nast ą pi zniecierpliwienie i zrozumiemy, ż e musimy wprowadzi ć

nowe elementy do naszej praktyki, które by mogły nam pomóc. Wci ąż b ę d ą pojawia ć si ę

nowe problemy, z którymi b ę dziemy musieli si ę upora ć . Na przykład, zapewne odnajdziemy

swój niepokój. Ż adna pozycja nie b ę dzie dla nas przyjemna, mimo ż e wcze ś niej tego nie

zauwa ż yli ś my! Problem ten rozwi ąż e praktyka asany, któr ą opiszemy pó ź niej.

My ś li o zdarzeniach z codziennego ż ycia b ę d ą nas dr ę czy ć ; musimy tak zaplanowa ć nasz

dzie ń , aby nic nie mogło si ę wydarzy ć . Nasze my ś li b ę d ą nam przywoływa ć nadzieje i l ę ki,

miło ś ci i nienawi ś ci, ambicje, zazdro ś ci i wiele innych emocji. Wszystko to musi zosta ć

odci ę te. Musimy nie mie ć ż adnych zainteresowa ń w ż yciu poza uspokojeniem naszego

umysłu.

Jest to przedmiot zwyczajnych klasztornych ś lubów ubóstwa, czysto ś ci i posłusze ń stwa. Gdy

nie masz ż adnej własno ś ci, nie masz o co si ę troszczy ć i niepokoi ć ; nikt nie niepokoi si ę o

czysto ść , ani te ż czysto ść nie mo ż e rozproszy ć twojej uwagi; a gdy ś lubujesz posłusze ń stwo,

nie martwisz si ę o to, co robisz : po prostu jeste ś posłuszny.

Jest wiele innych przeszkód, które napotkasz na swojej drodze i z którymi musisz si ę upora ć .

Ale zbli ż my si ę na chwil ę do chwili, kiedy jeste ś bliski sukcesu.

Na samym pocz ą tku twojej walki trudno ci b ę dzie przezwyci ęż y ć sen; i b ę dziesz zbaczał z

przedmiotu twej medytacji, nawet nie zauwa ż aj ą c tego; lecz pó ź niej, kiedy odczujesz, ż e

"robisz to ju ż dobrze", b ę dziesz zszokowany tym, ż e całkiem zapomniałe ś o sobie i o swoim

otoczeniu. Powiesz : "Na Boga! Musiałem chyba spa ć !" lub "Po co ja w ogóle

medytowałem?", a nawet "Co ja robiłem?", "Gdzie ja jestem?", "Kim jestem?". Mo ż e ci ę to

zatrwo ż y ć i trwoga ta si ę nie zmniejszy, kiedy odzyskasz pełn ą ś wiadomo ść i zamy ś lisz si ę

nad tym, ż e naprawd ę zapomniałe ś , kim jeste ś i co robisz!

Jest to tylko jedna z wielu przygód, która mo ż e ci si ę przydarzy ć ; jedna z najbardziej

typowych. Do tego czasu godziny medytacji wypełni ą ci wi ę kszo ść dnia i prawdopodobnie

cały czas b ę dziesz oczekiwał, ż e co ś si ę wydarzy. Mo ż esz si ę nawet przestraszy ć ide ą , ż e twój

umysł mo ż e znikn ąć ; lecz nauczysz si ę rozpoznawa ć symptomy zm ę czenia umysłowego i

b ę dziesz starał si ę ich unika ć . Nale ż y je bardzo dokładnie odró ż ni ć od bezczynno ś ci!

Czasami b ę dziesz odczuwał jak ąś walk ę mi ę dzy wol ą a umysłem; kiedy indziej czuł b ę dziesz,

ż e s ą one w harmonii; ale istnieje te ż trzeci stan, który nale ż y odró ż ni ć od dwóch

poprzednich. Jest to oznaka bliskiego sukcesu. Pojawia si ę wtedy, gdy umysł zmierza ku

wybranemu przedmiotowi, nie tak jakby był posłuszny woli posiadacza umysłu, lecz jakby

nic nim nie kierowało lub te ż jakby kierowały nim bezosobowe siły; jakby spadał moc ą

swojej wagi, a nie był spychany.

Prawie zawsze, kiedy kto ś staje si ę tego ś wiadom, pos ę pna odwieczna walka mi ę dzy

kowbojsk ą wol ą a byczym umysłem zaczyna si ę od nowa.

Jak ka ż dy proces fizjologiczny, ś wiadomo ść tego oznacza zaburzenia i chorob ę .

Rozpatruj ą c natur ę tej pracy nad kontrol ą umysłu, student z trudno ś ci ą zauwa ż a fakt, ż e dwie

sprawy s ą w ni ą wł ą czone - osoba postrzegaj ą ca i rzecz widziana - osoba poznaj ą ca i rzecz

poznawana; zaczyna uznawa ć je za warunek konieczny dla wszelkiej ś wiadomo ś ci. Jeste ś my

zbyt przyzwyczajeni, a ż eby przyj ąć , ż e istniej ą sprawy o których nie dane było by nam

s ą dzi ć . Przyjmujemy, na przykład, ż e nie ś wiadomo ść jest t ę pa; a przecie ż nic nie jest bardziej

pewne od organów cielesnych, które funkcjonuj ą w ciszy. Najlepszy sen jest wtedy, gdy nie

ma snów. Nawet podczas gier zr ę czno ś ciowych naszym najlepszym osi ą gni ę ciom towarzyszy

my ś l "Nie wiem, jak to zrobiłem" i nie potrafimy ich powtórzy ć . W chwili, kiedy zaczynamy

my ś le ć ś wiadomie o naszych czynach, stajemy si ę "nerwowi" i przegrywamy.

Faktycznie istniej ą trzy główne klasy poci ą gni ęć : złe poci ą gni ę cia, które wi ąż emy ze

zbł ą kan ą uwag ą ; dobre poci ą gni ę cia, które wi ąż emy ze stał ą uwag ą ; i doskonałe poci ą gni ę cia,

których nie rozumiemy, a które spowodowane s ą tym, ż e nawyk stałej uwa ż no ś ci jest

niezale ż ny od woli, a wi ę c mo ż e działa ć swobodnie w swej własnej harmonii.

To samo zjawisko odnosi si ę do powy ż szego jako dobra oznaka.

W ko ń cu, pojawia si ę co ś , czego natura b ę dzie przedmiotem dalszej dyskusji. Na razie,

wystarczy powiedzie ć , ż e ś wiadomo ść "ja" i "nie-ja", widz ą cego i rzeczy widzianej,

poznaj ą cego i rzeczy poznawanej zostaje wymazana.

Pojawia si ę wtedy zazwyczaj intensywne ś wiatło, intensywny d ź wi ę k i uczucie tak

nieodpartej rozkoszy, ż e zasoby j ę zyka wci ąż i wci ąż si ę wyczerpuj ą , kiedy próbujemy to

opisa ć .

Jest to wybuch, który pora ż a umysł. Tak silny i przera ż aj ą cy, ż e ci , którzy go do ś wiadczyli,

znajduj ą si ę w ś miertelnym niebezpiecze ń stwie utraty wszelkiego zmysłu proporcji.

Dzi ę ki temu ś wiatłu wszelkie inne zdarzenia w ż yciu jawi ą si ę jako ciemno ść . Ktokolwiek to

prze ż ył, nie mo ż e tego zanalizowa ć ani oszacowa ć . Mo ż e jedynie powiedzie ć , ż e w

porównaniu z tym całe ludzkie ż ycie jest zwykłym odpadkiem. Niestety wiele zezna ń

wykracza poza to oszcz ę dne stwierdzenie, i ź le. Ci, którzy tego do ś wiadczyli argumentuj ą , ż e

"skoro jest to co ś , co przekracza ż ycie ziemskie, musi by ć czym ś niebia ń skim". Jedn ą z

tendencji wyst ę puj ą cych w ich umysłach jest nadzieja osi ą gni ę cia Nieba, któr ą wpoili w nich

nauczyciele i rodzice, lub te ż któr ą sami sobie wytworzyli. Nie maj ą c jakichkolwiek

dowodów na to mówi ą "To jest To".

W Bhagawad-Gicie wizja tego stanu oczywi ś cie przypisywana jest zjawie Wisznu, który był

"lokalnym" bogiem tego okresu.

Anna Kingsford, która pławiła si ę w hebrajskim mistycyzmie i była feministk ą , prze ż yła tak ą

sam ą wizj ę . Lecz "bosk ą " posta ć , któr ą ujrzała, nazywała raz "Adonai", raz "Mari ą ". Ta

kobieta , mimo umysłu pełnego zgniłej miazgi i całkowitego braku pozycji społecznej,

wykształcenia i charakteru moralnego , zrobiła w ś wiecie religii o wiele wi ę cej, ani ż eli

jakakolwiek inna osoba przez wiele pokole ń . Ona jedyna udost ę pniła teozofi ę , a gdyby nie

teozofia, to powszechne zainteresowanie takimi sprawami nigdy by si ę nie pojawiło. To

zainteresowanie ma si ę tak do Prawa Thelemy, jak modlitwy Jana Chrzciciela miały si ę do

chrze ś cija ń stwa.

Znajdujemy si ę teraz w miejscu, kiedy warto powiedzie ć , co si ę przydarzyło Mahometowi.

Tak czy inaczej ten fenomen pojawił si ę w jego umy ś le. B ę d ą c wi ę kszym ignorantem od

Anny Kingsford, cho ć na szcz ęś cie maj ą c wi ę ksze morale, powi ą zał swoje do ś wiadczenie z

histori ą "Zwiastowania", któr ą musiał chyba usłysze ć w dzieci ń stwie, i rzekł "Objawił mi si ę

Gabriel". Lecz pomimo swej ignorancji, swego całkowitego fałszywego zrozumienia prawdy,

moc wizji była taka, ż e był on w stanie wytrwa ć prze ś ladowania i zało ż ył religi ę , do której

dzisiaj nale ż y jeden człowiek na o ś miu.

Historia chrze ś cija ń stwa ujawnia dokładnie ten sam znacz ą cy fakt. Jezus Chrystus wyrósł na

bajkach Starego Testamentu i był zmuszony przypisywa ć swoje do ś wiadczenia "Jehowie",

chocia ż jego szlachetny duch mógł nie mie ć w ogóle nic wspólnego z monstrum, które

Magia Ceremonialna - Aleister Crowley.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: