CzM - wzajemnoÿå.pdf - NPR(1) - ana217

Naturalne planowanie rodziny

Certyfikat z miło¶ci - wzajemno¶æ

23.02.2007.

Zdarza siê czasem, ¿e dwie osoby w tym samym momencie my¶l± i pragn± tego samego, mimo i¿

wcze¶niej nigdy o tym nie rozmawiały. Ale przypadki takie nie s± zbyt czêste i przy bli¿szym ogl±dzie

okazuje siê zazwyczaj, ¿e owa jednomy¶lno¶æ w szczegółach jest bogato zró¿nicowana. M±dro¶æ ludowa

słusznie głosi: co dwie głowy, to nie jedna.

W relacjach z lud¼mi mo¿emy jednak d±¿yæ do tego, ¿eby druga osoba chciała tego samego, co my.

Trzeba wszak¿e pamiêtaæ, ¿e szacunek dla jej rozumno¶ci i wolno¶ci domaga siê, aby osoba ta mogła

rozpoznaæ w naszym celu prawdziwe dobro oraz zaakceptowaæ je bez ¿adnych nacisków jako swój własny

cel. W ten sposób staje siê ona współtwórc± a nie ¶rodkiem do celu, za¶ wybrane dobro-cel wspólnym

dobrem-celem, któremu oboje jeste¶my gotowi siê podporz±dkowaæ. Zasada ta jest istotna tak¿e w

zwi±zku mê¿czyzny i kobiety.

Dopóki w naszej relacji z ukochan± osob± nie pojawi siê jakie¶ wspólnie wybrane dobro-cel, nie mo¿emy

mówiæ o wzajemno¶ci. Jest wtedy tylko miło¶æ dwustronna, &bdquo;ja” kocham

&bdquo;ciebie”, &bdquo;ty” kochasz &bdquo;mnie” – relacja biegnie dwiema

drogami i trzeba, aby siê one spotkały. Dopiero dziêki wspólnemu wyborowi dobra-celu z

&bdquo;ja” i &bdquo;ty” powstaje jedno &bdquo;my” – rodzi siê prawdziwa

wzajemno¶æ.

Siła tej wzajemno¶ci zale¿y od jako¶ci dobra-celu, który razem wybieramy. Je¶li wspólne cele s±

zwi±zane s± z rozwojem naszej miło¶ci, wzajemno¶æ staje siê coraz mocniejsza, nabiera charakteru

gruntownej pewno¶ci i stało¶ci jak dom zbudowany na skale. Zaufanie do drugiej osoby ro¶nie, jeste¶my

coraz bardziej wolni od zazdro¶ci i podejrzeñ. Głêboka ¶wiadomo¶æ tego, ¿e mo¿emy na sobie polegaæ,

rodzi rado¶æ i pokój.

Je¶li natomiast wspólnym celem jest przede wszystkim do¶wiadczenie jak najwiêkszej ilo¶ci korzy¶ci lub

przyjemno¶ci z naszego zwi±zku, to jeste¶my skłonni czê¶ciej my¶leæ tylko o sobie samym. Z czasem

zaczyna siê &bdquo;rozliczanie” drugiej osoby, czy daje nam do¶æ w zamian za to, co otrzymuje

od nas. Wzrastaj± podejrzenia i mno¿± siê odruchy zazdro¶ci. Kiedy dochodzimy do wniosku, ¿e w

obecnym zwi±zku otrzymujemy mniej ni¿ siê spodziewali¶my, a atmosfera staje siê coraz bardziej

mêcz±ca, nastêpuje rozstanie. Tak jak go¶cie, którzy przyszli tylko skonsumowaæ obiad, nie posiedz±

długo przy pustych talerzach.

Czy jednak trzeba wystrzegaæ siê jak ognia wszelkiej przyjemno¶ci w miło¶ci? Co zrobiæ z budz±c± siê

zmysłowo¶ci± i po¿±daniem? O tym jutro.

Pozdrawiam

Agnieszka Rogalska (www.przeznaczeni.pl)

http://npr.pl/

Kreator PDF

Utworzono 21 October, 2007, 00:27

CzM - wzajemnoÿå.pdf