Depresja młodzieńcza.pdf
(
53 KB
)
Pobierz
87785106 UNPDF
W ostatnich latach znacznie wzrosło zainteresowanie badaczy i klinicystów zjawiskiem depresji u
młodzieży. Pomijając trudności, jakie niesie z sobą identyfikacja objawów klinicznych, a także
pozycja nozologiczna depresji młodzieńczej, nietrudno zauważyć, że bodaj największy wkład nad
rozumieniem jej fenomenu wnieśli przedstawiciele podejścia dynamicznego, łączący w swym
myśleniu znaczenie objawów psychopatologicznych z wnikliwą oceną rozwoju psychiczno-
społecznego adolescenta oraz stawianymi przed nim wymaganiami w okresie dojrzewania.
Poszukując przyczyn depresji młodzieńczej autorzy wspomnianego podejścia skupiają się na
problematyce dojrzewania, zarówno w jej obszarze biologicznym jak i psychologicznym, upatrując
jej źródła w przemianach rozwojowych, stanowiących istotę dorastania. Przemiany te przebiegają w
tym okresie w sposób bardzo gwałtowny. Rozpoczynają się w obszarze biologicznym –
dojrzewanie fizyczne, następnie obejmują sferę emocji i uczuć – separacja emocjonalna od
rodziców, ustalanie stosunku emocjonalnego do siebie samego, aby na koniec rozciągnąć się na
obszar funkcjonowania społecznego – podejmowanie nowych ról społecznych, innych jakościowo
związków z rówieśnikami. To nasilenie zmian sprawia, że musi dojść do załamania
dotychczasowych sposobów radzenia sobie, a więc do kryzysu, który jest prawdopodobnie swoistą
normą tego okresu.
Budowany dopiero obraz samego siebie jest w tym czasie u młodego człowieka mało stabilny,
podlega stałym wahaniom w wyniku sukcesów i niepowodzeń w realizacji zadań rozwojowych jak i
z powodu ogólnego przestrojenia układu wewnątrzwydzielniczego W konsekwencji występowania
powyższych czynników u młodych ludzi pojawiają się bez wyraźnej przyczyny uczucia smutku lub
radości, które z łatwością przechodzą od skrajnej rozpaczy po euforię. Ponadto istniejąca duża
rozbieżność między idealistycznym (oczekiwanym), a aktualnym obrazem siebie powoduje
niestabilność akceptacji samego siebie u adolescenta, co wiąże się z niską samooceną oraz
zmiennym stosunkiem uczuciowym do samego siebie. Kolejnym ważnym i bardzo trudnym
zadaniem okresu adolescencji jest proces oddzielania się emocjonalnego od rodziców i konieczność
poradzenia sobie z powstającym z tej przyczyny poczuciem winy i/lub krzywdy. Jak się wydaje,
zarysowany powyżej konflikt jest punktem węzłowym dla powstania depresji młodzieńczej i może
prowadzić do manifestacji następujących objawów:
1. Zaburzenia nastroju - przejawiają się one w różnego stopnia obniżonym nastoju, smutku,
niestabilności emocjonalnej.
2. Podwyższony poziom lęku - charakterystyczne dla młodych ludzi jest występowanie lęku
przed przyszłością.
3. Zaburzenia sfery poznawczej, obejmujące:
a. trudności w obszarze nauki szkolnej (trudności w uczeniu się, niepowodzenia
szkolne, trudności w skupieniu uwagi, brak wytrwałości w nauce),
b. poczucie małej wartości,
c. przekonanie o nieskuteczności własnych działań i nieuchronnym niepowodzeniu,
d. uczucie nudy i niemożność znalezienia przyjemności.
4. Zaburzenia aktywności, które mogą być przejawiane przez:
a. wybuchy gniewu, agresji,
b. trudności w rozpoczęciu działania i łatwe męczenie się,
c. zaburzenie systemów dobowych objawiające się trudnościami w rannym wstawaniu,
późnym kładzeniu się spać, lepszym funkcjonowaniu w godzinach wieczornych,
d) zaniedbany wygląd i brak dbałości o higienę osobistą,
5. Zaburzenia zachowania, które obejmują:
a. niepodejmowanie czynności oczekiwanych od adolescenta (chodzenia do szkoły,
podejmowania obowiązków szkolnych, domowych i społecznych),
b. zachowania łamiące normy i zakazy społeczne (eksperymentowanie ze środkami
psychoaktywnymi, chaotyczna i przypadkowa aktywność seksualna),
c. zachowania autodestrukcyjne, w tym zachowania samobójcze, samookaleczenia.
6. Dolegliwości somatyczne polegające na skupieniu się na funkcjonowaniu ciała, zgłaszaniu
różnorodnych objawów nie mających potwierdzenia w badaniu lekarskim, spadku
sprawności i złym samopoczuciu.
Leczenie depresji młodzieńczej
Podstawową metodą leczenia depresji młodzieńczej jest psychoterapia, tak indywidualna jak i
grupowa. Głównym zadaniem stojącym przed terapeutą prowadzącym psychoterapię indywidualną
jest pomoc w odsłonięciu przyczyn zaistniałych rozbieżności pomiędzy ja idealnym adolescenta, a
jego aktualnym obrazem siebie, co ma na celu urealnienie stosunku pacjenta do samego siebie, a
tym samym zaakceptowanie siebie. Terapeuta powinien też wzmocnić realne możliwości pacjenta,
zaś często stawiane sobie przez adolescentów nieadekwatne cele powinny, przy akceptującej i
cierpliwej postawie terapeuty, zostać zastąpione przez cele możliwe do osiągnięcia. Bardzo
przydatna w leczeniu pacjentów młodzieżowych jest też psychoterapia grupowa, pozwalająca na
uzyskiwanie wielu pozytywnych informacji zwrotnych bezpośrednio od rówieśników, jak i
stwarzająca adolescentowi sposobność do pomocy innym, a tym samym dostarczająca wzmocnienia
poczucia własnych kompetencji
Przy niepowodzeniach w terapii należy zwrócić sie po pomoc do lekarza psychiatry dzieci i
młodzieży w celu rozważenia konieczności zastosowania leczenia farmakologicznego. Warto
nadmienić, że depresja może maskować występowanie innych chorób psychicznych lub
somatycznych, dlatego ważne jest przeprowadzenie dokładnego procesu diagnostycznego w celu
wdrożenia odpowiednich oddziaływań terapeutycznych.
Plik z chomika:
matka4x1
Inne pliki z tego folderu:
Czy współczesna sztuka może wychowywać.pdf
(38 KB)
Motywowanie dzieci do nauki(1).pdf
(42 KB)
Motywowanie dzieci do nauki.pdf
(42 KB)
Dlaczego warto wybrać dla dziecka pełnosprawnego szkołę integracyjną.pdf
(44 KB)
Depresja młodzieńcza.pdf
(53 KB)
Inne foldery tego chomika:
Dokumenty
Galeria
Muzyka
Nauka
Playlisty
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin