Miłosierdzie Boże wytryskujące z łona Ojca.pdf

Orędzie Miłosierdzia

„MIŁOSIERDZIE BOŻE

WYTRYSKUJĄCE

Z ŁONA OJCA”

Prorok Ezechiel ujrzał w wizji płynący wart-

ko potok (por. Ez 47) . Potok z wizji nie był zwyk-

łym ziemskim potokiem. Jego krystaliczne wody

sączyły się z tajemniczego Źródła leżącego pod

progiem świątyni Jahwe. Tajemnica Źródła kryła

się w niezwykłej właściwości wód potoku: dokąd-

kolwiek te wody dotarły, niosły ze sobą pełnię życia,

zdrowie i radość. W wodach tych roiło się od żyją-

cych stworzeń (47, 9) , a drzewa owocowe posila-

jące się tymi wodami nigdy nie traciły liści i owo-

ców (47, 12) . Kiedy się szło wzdłuż strumienia,

można było zauważyć, że przybierał coraz bardziej

na sile, a jego głębokość rosła z każdym pokony-

wanym metrem. W końcu dotrzeć można było do

miejsca, gdzie nie był już leniwie sączącym się po-

tokiem, ale niebezpiecznie rwącą rzeką, której nie

sposób było przejść w bród.

Dla potrzeb naszych rozważań, odchodząc

nieco od klasycznej egzegezy tego tekstu, ale po-

zostając w kręgu myśli Ezechiela, można przy-

jąć, że Prorok ujrzał w swej wizji symboliczny

obraz Boga. Lektura tego fragmentu nasuwa mi

bowiem pewną analogię z tym, co Siostra Faus-

tyna określiła w swoim „Dzienniczku” jako „mi-

łosierdzie wytryskujące z łona Ojca”. Korzysta-

jąc więc z bogatej symboliki wizji Ezechielowej,

chciałabym zaproponować czytelnikom krótką

refleksję nad dwiema ważnymi prawdami:

Bóg jest miłosiernym Stwórcą

Jak wody biorą początek ze źródła, tak

z Boga biorą początek wszelkie stworzenia, jakie

kiedykolwiek otrzymały istnienie. Objawienie

o stworzeniu świata i to o stworzeniu go przez

Boga zostało zawarte już w pierwszych rozdzia-

łach księgi Rodzaju (por. Rdz 1-2) i przebija ze

wszystkich kart Pisma Świętego. Biblia jest tu jed-

noznaczna. Dla określenia stwórczego działania

Boga używa specyficznego czasownika: bara’ , które

posiada jeden jedyny podmiot: samego Boga i nie

występuje w żadnym innym kontekście.

Tacy teologowie jak ks. R. Forycki, ks. W. Piet-

kun, Sługa Boży ks. Michał Sopoćko, o. Garrigou-

Lagrange, Y. Congar czy Sługa Boży Jan Paweł II

widzą w dziele stworzenia fascynującą rzeczywistość,

która jest dziełem miłosierdzia Bożego. W odróż-

nieniu do teologów zawężających przejawy miłosier-

dzia Bożego do dzieła odkupienia, interpretują stwo-

rzenie jako pierwszy akt przyjaźni i łaski Boga skie-

rowanej ku stworzeniu. Rozwijają przy tym myśl teo-

logiczną, która broniąc prawdy o niezmienności atry-

butów Bożej natury, uznaje miłosierdzie za odwiecz-

ny przymiot Boga, który przejawia się we wszyst-

kich Jego działaniach wychodzących na zewnątrz,

poza wspólnotę miłości Trójcy Świętej. W myśl tezy,

że miłosierdzie jest okazaniem pomocy stworzeniu

i uzupełnieniem jego braków (św. Tomasz z Akwi-

nu), brak istnienia jawi się im jako największa nę-

dza, zatem zaradzenie mu traktują jako dzieło mi-

łosierdzia Bożego. Podobnie rzecz postrzega św.

Siostra Faustyna, która pisze w swym „Dziennicz-

ku”, że miłosierdzie jest kwiatem miłości; Bóg jest

miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem, w miłości

się poczyna, w miłosierdziu się przejawia (Dz. 651) .

Jej mistyczne doświadczenie każe jej napisać: Wszystko

się zaczyna z miłosierdzia Twego i na miłosierdziu

Twoim się kończy (Dz. 1506) ; ono każe jej wychwa-

lać to miłosierdzie Boże, jako wytryskujące z Tro-

istości Bożej, lecz z jednego miłosnego łona (Dz. 522)

i używać takich określeń jak: miłosierny Stwórca; mi-

łosierdzie Boże w stworzeniu aniołów, w stworzeniu

ludzi, w przyozdobieniu świata w piękno itp. (por. Dz.

491, 1742, 1741, 1743, 1749) .

Prawda o stworzeniu świata przez Boga musi

być jakąś bardzo ważną prawdą, skoro Bóg zechciał,

by została nam objawiona. W jej świetle poznaje-

my, że świat nie jest bytem absolutnym ani koniecz-

www.faustyna.pl

lipiec, sierpień, wrzesień 2008

nym. Sam w sobie nie znajdzie spełnienia, sam so-

bie nie wystarczy do osiągnięcia szczęścia. Jest na-

tomiast bytem w swej istocie przygodnym, relacyj-

nym: Bóg jest przyczyną naszego istnienia, dlatego

istniejemy jedynie mocą relacji do Niego. Choć Pro-

rok nie mógł mieć tego jeszcze na myśli, bijące nie-

ustannie źródło z wizji Ezechiela mogłoby z powo-

dzeniem posłużyć w tym miejscu jako symbol nie-

ustannego stwórczego działania Boga. Gdyby Bóg

choć na chwilę oderwał od nas swą stwórczą myśl,

obrócilibyśmy się natychmiast w nicość (BF V 20).

Tylko w słodkich wodach nieustannie płynącego po-

toku może rozwijać się życie, a drzewa mogą wy-

dawać swój owoc. To więc, że źródło bije, jest łaską.

Bóg jest miłosiernym Ojcem

Pójdźmy dalej. Skoro wszystko, co Bóg stwo-

rzył było bardzo dobre (por. Rdz 1, 31) , dobry

i bardzo dobry musi być On sam. To druga praw-

da, jaką niesie ze sobą treść wizji Ezechiela. Stwo-

rzenia cieszące się pełnią życia i zdrowia, owocują-

ce zawsze zielone drzewa to symbol pełni życia

i szczęścia, jakie odnaleźć można w Bogu. Tu jawi

się On nie tylko jako Stworzyciel, ale więcej – jako

Ojciec zatroskany o to, by stworzenia nie tylko miały

życie, ale miały je w obfitości (por. J 10, 10) , bo-

wiem rodzicielstwo to nie tylko rzeczywistość, któ-

ra wyraża się w obdarowywaniu życiem, ale także

w trosce o jego trwałość, wzrost i jakość. Choć Sta-

ry Testament określa Boga wprost jako Ojca tylko

15 razy, to jednak naród Izraelski pielęgnował w so-

bie taki obraz Boga pieczołowicie, pomny na do-

brodziejstwa i opiekę, jakich od Niego doświadczał.

Jednak dopiero Nowy Testament i objawienie, ja-

kie przyniósł Chrystus – Obraz i Odbicie Ojca –

wpłynęły ostatecznie na ukształtowanie się takiego

odniesienia stworzeń do Boga. Serdeczna więź czu-

łości, którą Bóg okazywał swemu umiłowanemu

dziecku, Izraelowi, w nowym Ludzie Bożym doszła

do swej pełni. Właśnie w świetle wyrażeń samego

Jezusa, jak też w świetle Jego czynów, które były

odbiciem działającego Ojca, dostrzegamy wyraźnie,

że ojcostwo Boga wiązane jest z miłosierdziem, bądź

jako przymiotem Ojca, bądź jako Jego darem w sto-

sunku do człowieka. Chrześcijańskie wyznanie wia-

ry, wyrastające z tej prawdy objawionej, zaczyna się

nie od czego innego jak od radosnego wyznania:

Wierzę w Boga Ojca! Przy czym słowo „Ojciec” ro-

zumiane jest tu jako „miłosierny”.

Miłosierdzie jako pełnia życia, ostateczny sens

istnienia stworzeń, nieustannie odnawiana więź mi-

łości ogarnia wszystkie dzieła rąk Jego, jak pisze św.

Siostra Faustyna, bo wszystko, co istnieje, jest zawar-

te we wnętrznościach (...) miłosierdzia głębiej niż nie-

mowlę w łonie matki (Dz. 1076) . Zakończmy nasze

rozważania pytaniem skierowanym przez Boga do

oglądającego te cuda proroka Ezechiela: Czy widziałeś

to, synu człowieczy?

s. M. Małgorzata Kocik ZMBM

POSTANOWIENIE

1. Rozważę słowa:

O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! (…)

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:

czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz? (Ps 8)

2. Łączę się z Jezusem Miłosiernym

mieszkającym w mojej duszy.

Poproszę Go o osobiste doświadczenie ojcostwa Bożego

np. słowami:

Panie, pokaż nam Ojca!

www.faustyna.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: