MediaFun Magazyn 2010-01.pdf

media fun

magazyn

#miesięcznik #marketing #social media

nr 01/2010

www.blog.mediafun.pl

inwazja małego

głoda

i kupowanie fanów

crowdsourcing,

społeczności

na facebooku

www.mediafunmagazyn.pl

social media:

facebook

czyli potencjał

e-commerce

Studencki Produkt Roku 2010 – wyniki plebiscytu Studencki Produkt Roku, Magazyn Studencki „?dlaczego”, z dnia 02.07.201U.RQWRSURZDG]RQHMHVWEH]SïDWQLH

GRURNXĝ\FLD6]F]HJöï\RIHUW\LQIRUPDFMHRRSïDWDFKLSURZL]MDFKGRVWÚSQHZRGG]LDïDFK%=:%.OXESODFöZNDFK%=:%.3DUWQHUļRSïDWD]JRGQD

]WDU\IÈGDQHJRRSHUDWRUD6WDQQD1.08.2010 r.

#gada naczelny

Rany boskie jestem kioskiem!!!

czytelnikami” redaktorzy naczelni zawsze

wstępniaki zaczynają) – pierwszy numer mediafun

magazynu anno domini 2010 jest na ekranach

waszych komputerów, laptopów lub innych

przenośnych ustrojstwach.

media fun

magazyn

Po jaką cholerę magazyn, w dobie nowych

mediów, facebooków, blogów i mikroblogów?

Jest kilka powodów. Pierwszy to tempo w jakim

dzisiaj żyjemy, w jakim przepływają informacje

w codziennym streamie newsów. Magazyn w formie

pdfa, który można pobrać na dysk i wrócić do niego

w dowolnym momencie, jest próbą uchwycenia

tych istotniejszych treści, które w ciągu cyklu

wydawniczego (mam nadzieję miesięcznego) udało

NAM się wyłowić i opisać.

No właśnie, NAM – do drugi powód. Do tej pory, ci z Was, którzy znają mnie jako

blogera i kojarzyli jako jednoosobowy kombajn multimedialny do zadań specjalnych

mogą być zdziwieni formułą MY. Ale w zasięgu moich zainteresowań, w mediach,

marketingu, reklamie dzieję się tyle interesujących rzeczy, że nie sposób jednej osobie

to wszystko ogarnąć. W czasie swojej blogerskiej działalności poznałem też mnóstwo

fantastycznych ludzi, fachowców w swojej branży, pasjonatów, wnikliwych obserwatorów

i komentatorów – znajdziecie ich na pasku obok tego tekstu. Mediafun magazyn jest

naszym pierwszym, wspólnym projektem... kolejne projekty w przygotowaniu.

Redaktor naczelny:

Maciej Budzich

tel. 502-265-535

e-mail: maciek@mediafun.pl

www.blog.mediafun.pl

Maciej Budzich – bloger

Drużyna mediafun magazynu

Adam Przeździęk

Agnieszka Kminikowska

Anita Wojtaś-Jakubowska

Anna Miotk

Barbara Jakubek

Jakub Górnicki

Justyna Dziegieć

Kacper Korzeniewski

Marek Miller

Michal Cortez

Michał Lewandowski

Monika Bartnik

Natialia Hatalska

Piotr Mrzygłód

Przemysław Żyła

Robert Wróbel

Sławomir Kicka

Tomasz Gruszka

Łukasz Kluj

Mediafun magazyn skierowany jest do wszystkich śledzących trendy w marketingu,

kampanie i zmiany zachodzące w mediach, internecie – zarówno dla branży

interaktywnej, managerów, studentów kierunków ekonomicznych jak i biznesu (MŚP)

budującego swoją markę w sieci i szukających rozwiązań, wiedzy i inspiracji... mówiąc

krótko, dla wszystkich którzy mają głowę pełną pomysłów, dostęp do klawiatury

poszukują narzędzi jak swoje kreatywne ADHD skutecznie wykorzystać.

Jest skierowany do tych wszystkich którzy na liście swoich zainteresowań mogą

wymienić: #social media, #nowe media, #blogosfera, #mikroblogi, #technologie,

#internet, #biznes, #marketing, #reklama, #marka, #public relations i #edukacja.

Mamy nadzieję, że mediafun magazyn będzie można umieścić między magazynami

ściśle branżowymi (marketing, reklama) a magazynami biznesowymi czy traktującymi

o nowych technologiach (Wired, Fast Company, Forbes).

Magazyn będzie dostępny bezpłatnie w formie plików PDF, wersji webowej issuu.

com (umożliwiającej umieszczenie całego magazynu na dowolnej stronie internetowej)

oraz wkrótce wersji na iPada – teksty, galerie, wzbogacone materiałami video, linkami

– pełna interaktywność.

KONTAKT Z REDAKCJĄ:

magazyn@mediafun.pl

Wstępniak zaczynałem sam,

ale teraz, wraz z zespołem redakcyjnym

ZAPRASZAMY DO LEKTURY!

– zespół mediafun magazynu .

A jeśli masz ochotę dołączyć do zespołu, podzielić

się swoimi doświadczeniami lub skorzystać z naszej

wiedzy – daj znać szybko na maila maciek@mediafun.pl

Będziemy też wdzięczni za wszelkie opinie

o tym numerze oraz informacje, spostrzeżenia

i oczekiwania dotyczące przyszłych numerów.

Kolejny mediafun magazyn już w listopadzie!

Ha! Stało się, drodzy czytelnicy („drogimi

#spis treści

Spis treści

#social media #facebook #społeczności

0 Bankowy paradoks w internecie

– Michał Macierzyński

6 Jak kupować fanów? Kilka słów o tym jak

tego NIE robić – Bartek Brzoskowski

4 Social media: zarządzanie pełzającym

kryzysem – Jacek Gadzinowski

10 Polemika: 7 powodów, aby nie zatrudniać

specjalistów social media – Piotr

Wrzosiński, Dominik Szarek, Anna Kusak

6 Social gaming – Barbara Jakubek

40 Non proit na Facebooku – Robert Wróbel

14 Crowdsourcing, czyli jak wykorzystać

44 Face to Facebook – Błażej Balcerzyk

46 Koniec prasy, koniec internetu, koniec

16 Trzy przykazania social media – Anita

Wojtaś-Jakubowska

wszystkiego... – Marek Miller

#media #prasa #technologia

18 Case study: Wielka Inwazja Małego Głoda

– Michał Wolniak

w sierpniowym numerze

miesięcznika “Wired” jego

redaktor naczelny – Chris

Anderson. Prześledźmy: “Budzę

się rano i sprawdzam

maila na leżącym obok

łóżka iPadzie. To jedna

aplikacja. Podczas

śniadania przeglądam

Facebooka, Twittera

i “New York Times”.

Kolejne trzy aplikacje.

Po drodze do pracy słucham

podcastu na smartfonie.

Kolejna aplikacja. W biurze

przeglądam RSS-y, korzystam

ze Skypa. Kolejne aplikacje. Pod

koniec dnia przygotowuję kolację,

słuchając Pandory, gram chwilę

w Xboxa i oglądam ilmiki streamowane

z Netlixa“. Czy to dla was tak bardzo

odległy styl życia? Ilu z nas w ten właśnie

sposób konsumuje informacje? Zdaniem

Andersona, Internet się kończy, ponieważ

przestaje być medium. Rolę mediów

służących nam do komunikacji przejmują

coraz częściej rozmaite aplikacje,

odrębne środowiska podłączone

w swoim przemówieniu do Światowego

Stowarzyszenia Gazet obwieszcza śmierć

prasy drukowanej – jednego z głównych

źródeł swoich przychodów. Mimo

to wygłasza tezę, że bezpłatna informacja

w Internecie będzie największą

konkurencją dla prasy, a do 2016

roku gazeta drukowana praktycznie

przestanie istnieć. Mimo że Murdoch nie

był pierwszy w wygłoszeniu tej opinii,

to za nim zaczęli powtarzać tę teorię

pozostali wydawcy.

Jak bardzo wierzycie w kres prasy,

a jak bardzo w zmierzch Internetu?

A teraz niespodzianka. Osobiście nie

wierzę ani w jedno, ani w drugie. Sieć

stająca się narzędziem do działania

aplikacji? To przecież też już było.

Czy to nie Internet stał się w pewnym

momencie popularnym narzędziem

do przekazywania informacji

dziennikarskich?

W historii żadne tzw. nowe medium nie

zastąpiło w pełni swojego poprzednika.

Dzisiaj teatr nadal dostarcza widzom

emocji, których nie otrzymają w kinie.

Pomimo wielkich obaw towarzyszących

upowszechnieniu się telewizji, radio

jest nadal najszybszym i najczęściej

towarzyszącym nam w drodze do pracy

medium informacyjnym.

jedną, bardzo trudno mierzalną

potrzebę użytkowników – potrzebę

wiarygodności. Co sprawia, że bardziej

ufamy informacji z wsj.com (“Wall

Street Journal”) czy ft.com (“Financial

Times”) niż np. z Onetu czy Wirtualnej

Polski (no chyba, że są to przedruki

z wymienionych wcześniej tytułów)?

Sprawia to marka, za którą stoi sztab

dziennikarzy, weryikowanych przez

korektorów, redaktorów i na samym

końcu – czytelników. Czy czytając WSJ

czy FT w wersji online, korzystam już

z Internetu czy po prostu czytam prasę?

Czy korzystając z ich aplikacji na iPhonie

czy iPadzie czytam prasę, przeglądam

Internet czy może korzystam już

z jakiegoś zupełnie innego medium?

Narzędzie, którego używam do dotarcia

do potrzebnej mi informacji, jest dziś dla

mnie sprawą drugorzędną. Tym samym

jestem spokojny o przyszłość prasy

– to słowo, jako jedyne z wszystkich

mediów jest dla mnie synonimem

pisanego dziennikarstwa. “Gazeta

Wyborcza”, “Rzeczpospolita”, “Puls

Biznesu”, “Dziennik Gazeta Prawna”,

“Express Ilustrowany” i “Dziennik Łódzki”

– to dla mnie najważniejsze marki,

których świeżą zawartość mam potrzebę

przejrzeć każdego dnia. I tak długo

jak ufam wiarygodności tych marek,

nie interesuje mnie to, czy przejrzę je

do śniadania na iPadzie, w taksówce

na iPhonie, w pracy na komputerze czy

u fryzjera na papierze.

#case study #facebook #mały głód

Koniec prasy,

koniec

internetu,

koniec wszystkiego... MAREK MILLER

Nie da się mówić o Internecie bez prasy

w podtekście. Prasa będzie istnieć dłużej niż

to sobie wyobrażamy, bo bez niej nie byłoby

Internetu

Na ośrodek działań Heureka

wybrała social media, które pozwoliły

na stałą, dwustronną komunikację z grupą

docelową.

Centrum kampanii był fanpage

na Facebooku, posłużyliśmy się również

stroną www, serwisem Youtube,

Googlemaps i kilkunastoma mniejszymi

kanałami.

Założyliśmy, że na fanpage będziemy

opowiadać spójną, atrakcyjną historię,

przeprowadzimy sześciotygodniową

narrację, łączącą świat online i ofline.

Powstał rodzaj gry ARG, Alternate Reality

Game, wciągającej konsumentów w stały

kontakt i wymagającej ciągłego powracania

do produktu.

Akcję nazwaliśmy Wielką Inwazją

Małego Głoda i opowiadaliśmy o tej inwazji

na żywo, na codzień, w podobnym modelu,

jak kiedyś to zrobił Orson Welles z Wojną

Światów. Welles posługiwał się głównie

radiem, my użyliśmy internetu.

Wykonanie

Akcja promocyjna została konsumentom

przedstawiona jako Wielka Inwazja

Małego Głoda. Prowadziliśmy długą,

sześciotygodniową, skomplikowaną

narrację:

– na początku, kiedy pierwsze partie

serka zaczęły pojawiać się w pierwszych

regionach Polski, pokazaliśmy ten fakt

jako inwazję armii klonów Małego Głoda

na Pomorze i Podbeskidzie

– pokazaliśmy, że inwazja ma przywódcę,

że jeden z Małych Głodów stał

się butnym dyktatorem, nazywanym

Wielkim Małym Głodem i prowadzi swoje

zastępy do boju

– kolejne regiony dystrybucji produktu

pokazywaliśmy jako przemyślane części

planu Wielkiego Małego Głoda i jako jego

kolejne sukcesy militarne

– Wielki Mały Głód ujawnił swoich

pomocników, sztabowców – byli to m.in.

Fidel Gastro i Głodny Harry

– scenariusz inwazji obejmował ruch

oporu, zdrady, porwanie, poszukiwanie

wskazówek w dalekich rejonach

internetu (kilkanaście serwisów użytych

do akcji) i w największych miastach

Polski w realu

Mobilizowaliśmy konsumentów

do walki przeciwko dyktatorowi,

do organizowania ruchu oporu,

rozwiązywania zagadek i realizowania

zadań wywiadowczych, mających na celu

powstrzymanie inwazji.

„Prasa i gazety jako medium są w niebezpieczeństwie”. Gdybym rozpoczął ten artykuł

od takiego stwierdzenia, wielu z was zaczęłoby ziewać. Żadna nowość, prawda? Ciekawe

jednak, że zaczynają pojawiać się głosy na temat zbliżającego się końca Internetu.

Niemożliwe? A jednak...

do Sieci, która z kolei zaczyna spełniać

rolę narzędzia pośredniczącego. Czy

to koniec Internetu, jakim go znamy?

I to w dodatku ogłaszany przez kogoś,

kogo biznes zależy od dobrej kondycji

tego medium?

A teraz cofnijmy się 5 lat wstecz.

Jest rok 2005. Rupert Murdoch, CEO

jednego z największych na świecie

wydawnictw prasowych i nie tylko,

O budowaniu silnej pozycji Internetu

na gruzach leżącej na łopatkach prasy

pisał Rafał Oracz w sierpniowym

“Pressie”. W paru zdaniach udowodnił,

że nie da się mówić o Internecie bez

prasy w podtekście. Prasa będzie

istnieć dłużej niż to sobie wyobrażamy,

bo bez niej nie byłoby Internetu.

Informacja w Sieci – oprócz szybkości

dotarcia – musi zaspokajać jeszcze

MAREK MILLER

Blogger

(www.forum4editors.com),

współorganizator

łódzkiego MediaSzumu,

menedżer serwisów

internetowych w Polskapresse oraz

rzecznik prasy przy Komisji ds Promocji

Prasy ZKDP.

www.facebook.com/marek.miller

case study

Wielka Inwazja Małego Głoda

Produkt: serek homogenizowany Danio (producent: Danone)

#edukacja #branża interaktywna

MICHAŁ WOLNIAK

Strategia

Celem kampanii było:

– wsparcie aktywacji sklepowej Danio,

podczas której do serków dodawane

były maskotki brand hero, Małego Głoda

– zbudowanie od podstaw pozycji marki

w kanale online (wcześniej marketer nie

prowadził działań marketingowych poza

viralami w serwisie Youtube)

Klient postawił wysokie cele

sprzedażowe, a serki z maskotkami

znalazły się w sklepach w całej Polsce,

zarówno w handlu nowoczesnym jak

i tradycyjnym. W dodatku, konsument

musiał za maskotkę zapłacić (serki

z maskotką były droższe niż serki bez niej

o tej samej gramaturze).

Grupa docelowa to youngsters,

czyli starsze nastolatki. Brand hero,

Mały Głód, był wykreowany już kilka

lat temu przez agencję ATLową klienta

i wielokrotnie używany w reklamach

telewizyjnych.

Oparliśmy się na powszechnym

insighcie: konsumenci uwielbiają maskotkę

i uwielbiają być „atakowani“ przez postać

Głoda.

Założyliśmy, że chętnie wejdą z nim

w interakcję „na żywo“, w internecie

i w świecie rzeczywistym.

48 Niech Was zobaczą, czyli jak poławiać

perły w pracy w branży...

– Mateusz Tułecki

22 Me, myself and brand – Justyna Dziegieć

26 Szarpnij i uciekaj – Bartłomiej Piekło

50 Edukacja szyta na miarę

– Iwona Dynowska

28 IKEA po pomorsku, czyli jak działać

#e-commerce #biznes #startupy

glokalnie

– Marcel Bazydło-Jankowski

52 E-commerce na Facebooku... co Cię

ogranicza? – Michał Cortez

twórczy potencjał społeczności

– Katarzyna Prus-Malinowska

T ezę o końcu Internetu stawia

#spis treści

#media #krzyż

Krzyż jako

globalne logo

Kapliczka zamiast bannera

W budowie świadomości marki pomagały

ówczesne „nośniki”, takie jak chociażby

licznie stawiane przy drogach kapliczki

czy też obrazki ilustrujące historie biblijne.

Te drugie stanowią doskonały przykład

dostosowania formy przekazu (obrazy,

malowidła) do poziomu odbiorców, którzy

w dominującej większości nie potraili

nawet czytać. Sformalizowane ceremonie

religijne pełniły z kolei rolę nośników

nieustannie powtarzających ten sam

przekaz marketingowy. Swoiste „teatrum”

związane z nimi – wykorzystując klimat

tajemniczości – mocno angażowało

uczucia wiernych. Nie bez znaczenia było

także wsparcie władców. Symbol krzyża

obowiązkowo pojawiał się we wszelkich

oicjalnych miejscach państwowych.

Wraz z rozwojem chrześcijaństwa coraz

więcej osób zaczęło utożsamiać się z tym

znakiem, traktując go jako część swojej

osobowości. Coraz większą popularność

zyskiwały krucyiksy i różańce, które były

noszone jako „gadżety” identyikujące daną

osobę z grupą.

Odróżnienie i subbrandy

Po zbudowaniu świadomości, często przez

podboje militarne i narzucanie „marki”

innym siłą, przyszedł czas na odróżnienie.

Chrześcijaństwo od początku nie miało

z tym większego problemu. W unikalny

sposób – w porównaniu do innych religii

– przedstawia Boga, szczególnie w relacji

do człowieka. Takie podejście traiało

do wielu ludzi i potrzeby wielu osób tym

samym zaspokajało. Jeśli dodamy do tego

rosnący gwałtownie „dowód społecznej

słuszności” oraz „dowód z autorytetu”

dwóch najsilniejszych klas społecznych,

kleru i szlachty, sukces był nieunikniony.

W okresie reformacji powstały

subbrandy, które lekko modyikując

pierwotne logo dalej komunikowały

wartości kategorii (krzyż), a jednocześnie

odróżnienie (inny krzyż). Nie bez przyczyny

znaczenia nabrały takie atrybuty marki jak:

dostępność, ograniczana w niektórych

krajach przez władzę, oraz monopolizacja

rynków przez jedną religię. Reformacja

na bazie marki

podstawowej, jaką

jest chrześcijaństwo,

stworzyła wiele wersji

„produktu”. Zapełniała

tym samym wiele

nisz rynkowych,

a jeśli weźmiemy pod

uwagę liczne małe

sekty – nawet nisze

bardzo małe. Marka

stawała się coraz

bardziej dopasowana

do indywidualnego

użytkownika, nadal

pozostając jednak

marką globalną.

Ostatnim

i najważniejszym

krokiem kreowania

i kształtowania

marki jest budowa

lojalności oraz

tworzenie silnych pozytywnych emocji

związanych z produktem. Efekt taki można

uzyskać poprzez ciekawą, nośną historię

opowiadaną przez markę w atrakcyjny

sposób. To powód, dla którego tak

popularne są szopki i kolędy.

Świat zawłaszczony przez markę jest

wyjątkowy, daje niezwykłą obietnicę.

Im prostsza obietnica, tym bardziej

chwytliwa. Im bardziej wnika w psychikę

ludzką, zaspakajając potrzeby, tym

staje się bliższa. Po wzbudzeniu

pozytywnych i głębokich uczuć w kliencie,

pozostaje tylko stworzenie elitarnego

klubu zrzeszającego miłośników marki

i monopolizacja rynku.

Wydaje się, że proces, o którym

tu piszemy nie ominął także gruntu

polskiego. Krzyż jako symbol konkretnej

irmy/produktu/marki zmonopolizował

przestrzeń publiczną. Nie znajdując źródła

wzrostu kategorii broni swojej pozycji

monopolisty. Z marketingowego punktu

widzenia jest to posunięcie zasadne.

Wpływając na regulatora, jakim jest

państwo i publiczne media, zapewnia sobie

nie tylko bezpłatne publicity, ale wręcz

bezpłatną indoktrynację najmłodszych

Słowo „krzyż” odmieniane jest ostatnio w mediach przez wszystkie możliwe przypadki. Spróbujmy

spojrzeć na fenomen krzyża z marketingowego punktu widzenia. Na potrzeby tego artykułu

przyjmijmy, że krzyż jest „logotypem” identyikującym „irmę usługową”, jaką będzie szeroko

pojęte chrześcijaństwo, mając pełną świadomość, że w założeniach tych jest wiele umowności.

konsumentów (vide Ziarno). Jednocześnie

tworzy wiele „elitarnych” klubów, które

zrzeszają bardzo skrajne i przeciwstawne

postawy ludzkie. Mowa tutaj chociażby

o rodzinie Radia Maryja z jednej strony,

a z drugiej o Kościele Łagiewnickim.

Taka „segmentacja” marki pozwala

zagospodarować bardzo różnorodne

potrzeby szerokich grup społecznych,

które na co dzień żyją w zupełnie

różnych światach, nie kontaktujących

się wzajemnie. Właśnie tak silna

segmentacja i dotarcie do skrajnych, nie

nachodzących na siebie nisz pozwala

zachować monopol rynkowy.

Skok na monopolistę

Tak popularne logo tworzy oczywiście

niemałą pokusę wykorzystania go przez

inne marki. I jak to w marketingu bywa,

próby te są realizowane mniej lub bardziej

profesjonalnie. W przeważającej jednak

części działania takie osłabiają markę

chrześcijaństwa, co tłumaczy słuszne

oburzenie wykorzystania go do celów

komercyjnych. Faktem jest bowiem,

że ogromna rozpoznawalność krzyża

wykorzystywana jest przy promocji

ADAM Przeździęk

przy wprowadzaniu nowej

marki na rynek jest budowa

jej świadomości. Istotnym

czynnikiem jest tu nazwa, przekaz

marketingowy oraz szeroko pojęta kreacja.

Niezbędne do osiągnięcia świadomości

marki są też odpowiednie wskaźniki

mediowe, zasięg i częstotliwość.

Bodajże pierwszy raz „marketingowo”

krzyż wykorzystano podczas bitwy przy

Moście Mulwijskim (312 n.e.). Konstantyn

Wielki rozkazał wówczas żołnierzom

umieszczenie znaku krzyża na tarczy.

Obietnicą „marki”, zresztą dotrzymaną,

było zwycięstwo nad wrogiem. Od tego

czasu krzyż jako „logo” chrześcijaństwa

niósł ze sobą z jednej strony przesłanie

miłości, a z drugiej gwarancję wpływów

i zwycięstwa. Przekaz ten, genialny

w swoim uniwersalizmie, zaspakajał

potrzeby zarówno słabych (miłość

i nagroda po śmierci), jak i możnych

tego świata (wpływ, prestiż i gwarancja

sukcesu). Powstała marka, która z deinicji

przeznaczona dla szerokiego odbiorcy, była

jednocześnie marką niezwykle aspirującą.

Identyikacja z „produktem”, jakim była

wizja chrześcijaństwa zaspokajającego

potrzeby całego społeczeństwa, z czasem

stała się gwarantem sukcesu i liczne

modyikacje krzyża (logotypu pierwotnego)

pojawiały się w heraldyce średniowiecznej.

Pod kątem kreacyjnym krzyż nie był czymś

rewolucyjnym. Wiele religii solarnych przed

chrześcijaństwem używało jego symboliki.

Doskonałym zabiegiem marketingowym

było natomiast zawłaszczenie sobie

symbolu krzyża przez chrześcijaństwo.

58 10 dobrych rad, dla tych którzy chcą

90 Spór o krzyż w internecie

– Anna Miotk

60 Finansowanie pomysłów, czyli kasa dla

#technologia #gadżety #internet

startupów – Przemysław Żyła

92 Telefon + telewizor

62 Startupy i marketerzy w jednym stali

– Bartosz Siepracki

#media #telewizja #interakcja

64 Budżet, budżet, budżet...

swoich widzów. Zainwestowały więc

w produkcję seriali, takich jak: „The

Sopranos”, „The Wire”, „The West Wing”,

które w przeciwieństwie do hollywoodzkich

produkcji kinowych, są ambitne, oryginalne,

mają świetne, przykuwające uwagę

scenariusze i są znakomicie zrealizowane.

Nadawcy telewizyjni próbują odnaleźć

się w Internecie. Z jednej strony oferują

płatny dostęp do seriali online. Z drugiej,

muszą zatrzymać widzów jak najdłużej

przed ekranem telewizora, bo właśnie tam

reklamy przynoszą zyski znacznie większe

niż internetowe mikropłatności.

Internet i serwisy społecznościowe stały

się jednak dla nadawców znakomitymi

mediami do podtrzymywania uwagi widzów

i fanów poszczególnych programów już

po ich transmisji. Dotyczy to zwłaszcza

najbardziej popularnych produkcji,

które dzień po emisji stają się tematami

do rozmów.

Zdaniem „The Economist”, telewizja

jako medium musi stawić czoła Internetowi

i cyfrowym nagrywarkom, bo te dwa

czynniki mogą obniżać oglądalność

programów o średniej popularności

i seriali. Odpowiedzią na to wyzwanie jest

zaangażowanie widzów do aktywnego

udziału w programach. Dotychczas telewizja

była medium pasywnym, nie dającym

widzom możliwości i narzędzi do interakcji.

To zaczyna się zmieniać. Głosowanie SMS-

ami w takich formatach jak Idol czy Mam

Talent, czy skuteczne nakłanianie widzów

do aktywnego udziału w programach

informacyjnych przez przysyłanie emailem

swoich opinii może budować lojalność

widzów, zauważa tygodnik.

Nowy rodzaj interakcji

Kolejnym krokiem takiej interakcji,

o czym już „The Economist” nie pisze,

jest połączenie telefonu komórkowego

z ekranem telewizyjnym. Istnieją już

na rynku aplikacje na telefony komórkowe

umożliwiające interakcję z nadawanym

programem w czasie rzeczywistym.

To klasyczny przykład tzw. „mobile

engagement”, czyli zachęcenia – lub jak

kto woli – zmobilizowania użytkownika

telefonu komórkowego do reakcji i wzięcia

udziału w programie. Irlandzka irma

InTime Media, jeden z pionierów na tym

rynku, stworzyła już aplikacje do jednej

z najpopularniejszych brytyjskich oper

mydlanych – serialu „Eastenders”.

Widzowie oglądając serial mogą

jednocześnie odpowiadać na telefonie

komórkowym na pytania dotyczące

bohaterów, ich wyborów, planów, bądź

minionych wydarzeń. Pytania są idealnie

zsynchronizowane z danym epizodem.

Aplikacja i sposób jej działania nie

odciąga widzów od oglądania serialu,

jest raczej jego dopełnieniem. Zegar

odlicza sekundy do kolejnej interakcji

(można skupić się na oglądaniu),

przyjazny interfejs zachęca do wybierania

odpowiedzi. Aplikacja działa na 90 proc.

telefonów, a kolejne modele i platformy

są portowane. InTime Media twierdzi,

że gdyby chcieć porównać możliwości

zwykłego SMS-a premium wysyłanego

w odpowiedzi na reklamę w telewizji i ich

aplikacji, to tak jakby chcieć porównać

system DOS do Windows 7. Aplikacja

jest łatwa i intuicyjna w obsłudze, daje

nadawcom i producentom telewizyjnym

potężne narzędzie reklamowe, mogące

utrzymać dużą oglądalność w blokach

reklamowych, pod warunkiem, że przy

jej zastosowaniu reklamy dadzą widzom

możliwość ciekawej interakcji. – Pierwszą

próbę takiej interakcji podjęła Skoda

z Change Integrated, stosując roadblocking

na 1 i 2 programie TVP, gdzie pokazane

były dwie wersje samochodu: z otwartym

i zamkniętym bagażnikiem. Widzowie

zmieniając program z 1 na 2 mogli

„otworzyć” bagażnik, pod warunkiem,

że mieli odpowiednio ustawione programy.

Może to i ciekawy projekt, ale raczej

jako jednorazowa ciekawostka – mówi

Krzysztof Kolski, prezes Voodoodance,

polskiego partnera InTime Media. – Dzięki

aplikacji InTime Media i rejestrowaniu

odpowiedzi widzów, możemy dokładnie

zmierzyć ich oczekiwania co do dalszego

rozwoju akcji w serialu. Widzowie

mogą decydować o losach bohaterów,

a co więcej, reklamodawcy zyskują

znakomite narzędzie do product placement

i reklam, które mają faktyczny, cyfrowy

wymiar interaktywności. Wyobraźmy

sobie reklamę samochodu, podczas której

widzowie wyposażeni w aplikację mogą

wybrać określone parametry, takie jak

kolor, otwarty bagażnik, wersja kombi,

kierowca, otoczenie, w jakim pokazany

jest samochód. Po głosowaniu następna

reklama wygląda już tak jak życzy sobie

tego większość widzów – twierdzi Krzysztof

Kolski i dodaje, że mobilna interakcja

to przyszłość telewizji. – W końcu, kiedy

widz trzyma w ręku telefon, za pomocą

którego aktywnie uczestniczy w programie,

to nie trzyma w nim pilota, którym może

zmienić kanał – podsumowuje.

Voodoodance we współpracy z InTime

Media, nadawcami i producentami tworzy

scenariusze interakcji w programach

i reklamach. Powstały już pierwsze

pilotażowe aplikacje do polskich

programów.

66 Show me the money!

telewizja jako medium

ma się zupełnie dobrze.

To przede wszystkim zasługa

programów rozrywkowych i sportowych,

skierowanych do widza masowego. Wśród

nich najlepszymi przykładami mogą być:

„Britan’s Got Talent” oraz tegoroczny

mecz baseballa New Orleans Saints kontra

Indianapolis Colts. Pierwszy z programów

w szczytowym momencie oglądało

68 proc. brytyjskich telewidzów, drugi

– 106 milionów Amerykanów.

Co ciekawe, takie sukcesy oglądalności

są możliwe pomimo coraz większej liczby

kanałów telewizyjnych. Co więcej – jak

zauważa „The Economist” – nawet Internet,

serwisy społecznościowe i telefonia

komórkowa nie zdołały jak na razie

zastąpić telewizji. Raczej „wcisnęły się”

obok tego medium.

W 2009 r. mieszkaniec Tokio spędzał przed

telewizorem średnio 216 minut dziennie, czyli

o 10 minut więcej niż w 2000 r. Jednocześnie

młodzi ludzie korzystają w tym czasie

z telefonów komórkowych. Z kolei z raportu

Kaiser Family Foundation wynika, że młodzi

Amerykanie oglądają telewizję ponad 4

godziny dziennie. Za te sukcesy frekwencyjne

odpowiedzialne są m.in. telewizje płatne,

takie jak HBO, które musiały zamiast

na reklamodawcach skupić się na utrzymaniu

BARTOSZ SIEPRACKI

Od prawie 6 lat konsultant zagranicznych

agend rządowych

zajmujących

się wspieraniem

eksportu, R&D

i przedsiębiorczości.

Początkowo w ińskiej organizacji Finpro,

a obecnie w irlandzkiej Enterprise Ireland,

gdzie współpracuje przede wszystkim

z irmami z sektora TIME (telco, internet,

media, entertainment). Dublin stał

się w ostatnich latach europejskim

hubem dla internetowych gigantów:

Facebooka, Google, Ebay, Linkedin, Zyngi,

Paypal i pojawia się w związku z tym

wiele ciekawych irlandzkich startupów,

z którymi Bartek ma obecnie przyjemność

współpracować.

Wcześniej był dziennikarzem i redaktorem

w tygodniku Teleinfo, pisał też artykuły

i analizy do wydawnictw Migut Media:

Świata Telekomunikacji i IT Resellera.

Wspiera Fundację Przyjaciel, w wolnym

czasie gra w badmintona i jest w trakcie

budowy biblioteki dzieł wszystkich Spike’a

Milligana.

68 Firma B2B w Świecie 2.0

Telefon + telewizor (?)

– Tomasz Gruszka

„90 proc. czasu, kiedy nie śpią, ludzie spędzają patrząc na

podświetlone prostokąty” – raportował w 2009 r. satyryczny

tygodnik „The Onion”, trafnie opisując współczesny styl

życia deiniowany przez nieustanne towarzystwo telefonu

komórkowego, ekranu komputera i telewizora. Ten zabawny

passus przypomniał tygodnik „The Economist” w niedawno

opublikowanym raporcie na temat obecnego stanu telewizji, jej

przyszłości i wyzwań, przed jakimi stoi.

71 Przycisk „szukaj” jest przestarzały

BARTOSZ SIEPRACKI

– Jan Rychter

94 Jeśli nie iPad to co? Dotykowe trendy

#kreacja #konkursy #festiwale

– Paweł Iwaniuk

72 Nagrodzeni i wyróżnieni w Polskim

Konkursie Reklamy KTR 2010 (wybór

subiektywny) – Maciej Budzich

96 ABC mobilnych serwisów

geolokalizacyjnych – Eliza Kruczkowska

98 Po drugiej stronie, po drugiej stronie

#badania #analizy #social media

Google’a – Maciej Janas

78 Krzyż jako globalne logo

– Adam Przeździęk, Piotr Mrzygłód

100 O czym to ja myślałem?

– Łukasz Kluj

81 Automatyczna analiza wydźwięku

– Anna Miotk

10 Dzień jak co dzień w sieci

– Jacek Kotarbiński

84 Social Media Brand Index

– Norbert Kilen

104 Stream.Publish

– Dawid Andrzejewski

86 Buzz Tracking. Po co i jak to robić?

– Albert Hupa, Marcin Krzostek

P odstawowym zadaniem

podbijać świat – Artur Kurasiński

domu – Krzysztof Kowalczyk

– Piotr Mrzygłód

Z daniem „The Economist”,

– Adam Przeździęk

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: