Techniki plastyczne4.doc

Kolograf jest techniką graficzną, do której wykonania potrzebna jest płyta przygotowana z tektury, kawałków kartonu i materiałów o wyraźnej fakturze (koronki, tektura falista, firanki). Wycinamy różne elementy kompozycji i naklejamy je klejem wikolem na kartonik. Staramy się, aby wszystkie elementy miały jednakową wysokość. Przygotowaną matrycę malujemy cienką warstwą lakieru bezbarwnego. Po wysuszeniu płyty nanosimy na jej powierzchnię za pomocą pędzla, wałka malarskiego z gąbki, tamponu lub specjalnego wałka gumowego farbę drukarską. Na pokrytą farbą płytę nakładamy kartkę papieru, dociskamy ją dłonią, masujemy we wszystkich kierunkach lub używamy czystego wałka. Gotowe odbitki suszymy (jeżeli jest to farba drukarska, musimy poczekać kilka dni, bowiem jest ona bardzo brudząca – pracując z młodszymi dziećmi, ten ostatni etap pracy powinien więc wykonać nauczyciel). W warunkach szkolnych z powodzeniem można wykonać odbitki dość gęstą farbą plakatową.

Ta technika polega na odbijaniu przygotowanych kompozycji z kartonu, sznurków, tektury falistej i innych materiałów o ciekawej fakturze z wykorzystaniem kalki maszynowej. Na przygotowaną kompozycję (np. ułożone na gazecie zasuszone liście) nakładamy arkusz kalki maszynowej (stroną z farbą ku dołowi), arkusz gazety (aby zbytnio nie zabrudzić żelazka) i prasujemy średnio gorącym żelazkiem. Następnie ściągamy kalkę z gazetą, nakładamy na zafarbowane kalką liście czystą kartkę papieru i ponownie prasujemy żelazkiem. Na kartce odbiją nam się liście i tło z kalki. Jeżeli nie chcemy tła, zafarbowane liście przekładamy na czysty papier (stroną z farbą ku górze), nakrywamy drugą kartką i prasujemy. Im więcej kalki wprasujemy wcześniej w liście, tym ciemniejsza będzie odbitka.

Istnieje wiele sposobów druku z kalką – możemy także na przygotowanej kompozycji położyć kalkę stroną kalkującą ku górze, nakryć ją papierem rysunkowym, przykryć gazetą (dla zabezpieczenia żelazka) i przeprasować. Można także położyć kalkę na kompozycji, tak jak w przypadku pierwszego sposobu, przeprasować ją i ściągnąć, a następnie przełożyć kalkę z odbitym na niej wzorem na kartkę papieru i przeprasować (przy tym sposobie zmniejszamy temperaturę żelazka) – wzór z kalki przeniesiony zostaje na papier.

Temperaturę żelazka ustalamy metodą prób i błędów – raczej bliżej minimum. Niektóre odbitki można częściowo podmalować farbą akrylową lub plakatówką.

Uwaga: Najlepsze naszym zdaniem kalkografy wychodzą ze zwykłej kalki krajowej. Powinno się prasować na miękkim podłożu – najlepiej na zabezpieczonej przed zabrudzeniem desce do prasowania lub kocu.

Stemple możemy wykonać z różnych dostępnych materiałów – z ziemniaka, marchewki, kapusty, klocków drewnianych, zmiętego papieru, gąbki, gumki do mazania, kartonu, linoleum, plasteliny, sznurka itp. Zwinięty w dowolny sposób sznurek przyklejamy do drewnianego klocka, a wzór z wałeczków plasteliny do klocka lub małych przykrywek do słoiczków, nakrętek itp.

Stemplowanie gąbką: gromadzimy gąbki o różnej wielkości i strukturze. Gąbkę można przycinać do różnych kształtów i wielkości. Nanosimy pędzlem na gąbkę rozcieńczoną farbę plakatową i odciskamy ją na papierze. W zależności od siły nacisku otrzymujemy wyraźniejszy bądź słabszy wzór. Dodatkowe efekty uzyskamy, pocierając papier gąbką w różnych kierunkach (szybkie muśnięcia). Możemy stemplować wieloma kolorami.

Wycinamy z brystolu szablon (np. zwierzęcia) w ten sposób, aby pozostawić w całości dziurę po wyciętej postaci. Przygotowujemy tampon ze zwiniętej gazy i tusz kreślarski na spodeczku (można go lekko rozcieńczyć wodą).
Na kartce papieru układamy karton po wyciętym szablonie (z dziurą), lekko zamaczamy tampon w tuszu i odbijamy go w wolnym miejscu. W zależności od siły nacisku i ilości nabranego tuszu otrzymamy słabszy bądź mocniejszy wzór z gazy. Tamponem uderzamy z góry pionowo lub pocieramy papier w różnych kierunkach (wtedy jednak tracimy fakturę gazy). Po ściągnięciu szablonu otrzymamy odbitkę zwierzęcia. Tym samym sposobem możemy dodrukować kolejne elementy kompozycji. Wycięte szablony można podzielić na części i kolejno drukować odkryte fragmenty.

Ważne jest, aby przed przystąpieniem do stemplowania wykonać kilka prób na skrawku papieru. Na początek należy wybrać proste wzory. Pracę można wzbogacić, stosując technikę nakrapiania. Miejsca odkryte nakrapiamy farbą, strząsając ją z pędzla lub ze szczoteczki do zębów.

Tekturę pokrywamy farbą plakatową średniej gęstości i pozostawiamy na chwilę do lekkiego przeschnięcia (tektura powinna być wilgotna, ale nie mokra). Na tak przygotowaną płytkę nakładamy kartkę papieru i patyczkiem, ołówkiem lub długopisem wykonujemy na niej rysunek. Im mocniej naciskamy, tym ciemniejsza będzie linia naszego rysunku na odwrocie kartki. Wypełnienie konturów rysunku wykonujemy poprzez dociskanie papieru w wybranych miejscach palcami lub patyczkiem. Dobrze jest wcześniej przygotować szkic rysunku i po nałożeniu go na karton z farbą rysować po gotowych liniach (musimy wtedy pracować dość szybko). Następnie odbitkę ściągamy z kartonu i odkładamy do suszenia. Odbitka da nam lustrzane odbicie naszego rysunku.

Monotypię graficzną wykonuje się najczęściej na płytach szklanych, które pokrywa się farbą drukarską i w wyżej opisany sposób wykonuje się odbitki. Dokładny opis tego można znaleźć w książce Małgorzaty Daszyńskiej Techniki graficzne powielane i odbijane.

W warunkach szkolnych monotypia na kartonie daje zadowalające efekty, przy tym nie jest techniką zbyt brudzącą.

Wydrapywankę możemy wykonać na dwa sposoby. W pierwszym przypadku zamalowujemy kartkę z bloku technicznego kredkami świecowymi w różnych kolorach (malujemy pasy lub kolorowe plamy), pokrywamy cały rysunek ciemnym kolorem pasteli olejowej i używając zaostrzonego patyczka lub dłutka, wydrapujemy wzór. Ważne jest, aby warstwa kredek świecowych pokrywała dokładnie całą kartkę.

Drugi sposób to zamalowanie kartki kredkami świecowymi i pokrycie jej farbą plakatową z domieszką kilku kropli płynu do naczyń. Zamiast farby można rozcieńczyć tusz kreślarski (dobrze jest zamalować kartkę dwukrotnie). Wzór wydrapujemy dopiero wtedy, gdy tusz lub farba wyschnie całkowicie.

Jasny, gruby karton zamalowujemy kilkoma warstwami ciemnego tuszu kreślarskiego. Następnie używając cyrkla lub innego ostrego narzędzia, wydrapujemy na kartonie wzór, usuwając tusz, aż do momentu pojawienia się podkładu. Dzieciom młodszym można wcześniej przygotować szkic na tuszu jasną kredką ołówkową.

Na kartkę z bloku technicznego nakładamy kawałki plasteliny (najlepiej w jednym kolorze, raczej ciemnym) i rozprowadzamy je palcami w różnych kierunkach – aż do uzyskania jednolitej powierzchni. Po zapełnieniu całej kartki wydrapujemy w plastelinie za pomocą zapałek, gwoździ lub przyciętych patyczków dowolne wzory. Całość można utrwalić lakierem bezbarwnym.

PROPOZYCJA: PISANKA WIELKANOCNA

Wycinamy z brystolu kształt jajka, zapełniamy go plasteliną i w opisany wyżej sposób wydrapujemy wzorki. Pisankę naklejamy na kolorowy karton lub papier.

Przygotowujemy farbę klejową w jeden z podanych niżej sposobów:

1.       mieszamy farbę z wodą, klejem biurowym i odrobiną płynu do naczyń lub gliceryny;

2.       gotujemy klajster z mąki i wody (ok. 1/2 kg mąki pszennej zalewamy małymi porcjami zimnej wody i dokładnie mieszamy, następnie roztwór przecieramy przez gęste sito kuchenne i wlewamy do gotującej się wody, ciągle mieszając, lub odwrotnie – do roztworu wlewamy gorącą wodę i mieszamy aż do uzyskania szklistej masy), dodajemy farbę (najlepiej do malowania ścian, w proszku) lub tusz kreślarski;

3.       rozpuszczamy w wodzie dekstrynę i dodajemy farbę w proszku (dekstrynę można kupić w sklepach z farbami do malowania ścian);

4.       wersja dla tych, którzy nie mają czasu: mieszamy mąkę z wodą i farbą (stosować raczej do wydrapywanki).
Farba klejowa powinna mieć gęstość śmietany. Jeżeli farba zbyt gęstnieje, możemy ją rozcieńczyć wodą.

Obszerniejszy opis sposobu przyrządzania i przechowywania klejówek można znaleźć w książce Janiny Lewickiej 100 technik plastycznych.

WYKONANIE:

Na kartkę z bloku technicznego nanosimy płaskim pędzlem średniej grubości warstwę farby klejowej. Następnie rączką od pędzla lub patyczkiem wydrapujemy w farbie dowolny rysunek. Zbierającą się na narzędziu farbę wycieramy dość często w kawałek gazety. Przed przystąpieniem do pracy dobrze jest przymocować kartkę do podłoża taśmą klejącą i ściągnąć ją dopiero po całkowitym wysuszeniu.

Klejówkę nanosimy pędzlem na gładką tekturę, wydrapujemy wyraźny rysunek o w miarę szerokich liniach i niezbyt skomplikowanych kształtach. Nakładamy ostrożnie kartkę papieru, tak aby nie rozmazać wzorów, i lekko dociskamy ją ręką. Odbitkę ściągamy i suszymy. Papier po wyschnięciu często marszczy się i zwija, dlatego najlepiej jest wykonać obrazki wielkości pocztówki, zaś w miarę potrzeby po wysuszeniu przeprasować je na odwrocie żelazkiem.

Na kawałku gładkiego kartonu (kredowego) malujemy, nanosząc pędzlem grubą warstwę wikolu, prosty obrazek i pozostawiamy go do całkowitego wyschnięcia. Następnie rozrzedzoną farbą plakatową zamalowujemy karton z rysunkiem, przykrywamy go kartką papieru i masując dłońmi, odbijamy.

Można również całość pomalować farbą, a na linie z wikolem nałożyć dodatkowo pędzlem lub wacikiem nieco mocniejszej farby. Po wykonaniu odbitki uzyskamy mocny rysunek na lekkim tle. Z tak przygotowanej płyty wikolowej możemy drukować wielokrotnie, a po jej ostrożnym przemyciu zmieniać kolory odbitek.

Prace wykonane w tej technice są najczęściej dziełem przypadku. Na kartkę z bloku rysunkowego lub technicznego wylewamy niewielką ilość tuszu lub atramentu. Składamy kartkę na pół lub nakrywamy ją drugą i delikatnie gładzimy palcami (zabezpieczmy miejsce pracy starymi gazetami, gdyż tusz „lubi” wyciekać spomiędzy kartek), po czym kartki rozkładamy. Plama z tuszu powinna się rozprzestrzeniać, tworząc dwa symetryczne wzory. Po wyschnięciu można wzbogacić pracę, domalowując lub doklejając dowolne elementy.

W ten sam sposób można wykonać barwne, fantazyjne plamy, wykorzystując zamiast tuszu farby klejowe, olejne lub rozcieńczone plakatówki.

Frotaż to technika polegająca na odbijaniu przedmiotów o wyraźnej fakturze na powierzchni papieru. Wykorzystujemy przedmioty naturalne (deski, kamienie, liście, pióra) oraz przedmioty codziennego użytku (monety, sitka, kryształy, tarełka do jarzyn, haftowane tkaniny, puzzle, gruboziarnisty papier ścierny itp.). Można przygotować specjalne płyty kartonowe z naklejonymi paskami, plecionkami, kołami lub postaciami. Wybrane przedmioty nakrywamy kartką papieru i pocieramy ją grafitem lub kredką woskową. Wcześniej można przygotować szkic rysunku i uzupełnić go dowolnymi fakturami na zasadzie kolorowanki, podkładając pod kartkę różne przedmioty. W sklepach dla plastyków można zakupić grafity, którymi łatwiej pocierać papier niż zwykłym ołówkiem.

Miskę z tworzywa sztucznego, kuwetę fotograficzną albo dużą brytfannę wykładamy w środku workiem na śmieci lub folią aluminiową i napełniamy wodą (część farby, która opadnie na dno, zmywa się niezbyt przyjemnie, dlatego lepiej zabezpieczyć się przed pobrudzeniem). Następnie terpentyną rozcieńczamy w miseczkach kilka kolorów artystycznej farby olejnej. Bezpośrednio z miseczki lub przy pomocy pędzla spuszczamy na powierzchnię wody krople farby. Na wodzie powstaną kolorowe plamy, które możemy lekko zamieszać końcówką pędzla. Jeżeli farba w całości opada na dno, należy ją jeszcze rozcieńczyć. Kolejny etap to delikatne położenie papieru na wodzie i ściągnięcie odbitki do wysuszenia. Farba z wody przyczepi się do kartki, dzięki czemu uzyskamy piękne, „rozpływające” się wzory. Papier można wykorzystać do różnego rodzaju prac – polecamy wycinankę „pisanki”.

Do kilku pojemniczków po jogurcie nalewamy tusz w różnych kolorach. Składamy papierowe serwetki lub gładką bibułę (najlepiej kilka warstw naraz, ponieważ łatwiej je później rozłożyć) w dowolny sposób – kwadrat, trójkąt, harmonijkę, można także złożoną w kwadrat serwetkę zgiąć jeszcze na pół, tak aby powstał trójkąt. Na dole trójkąta od strony otwartej wycinamy falbankę. Złożoną w wybrany sposób serwetkę moczymy w tuszach (każdy róg i bok w innym kolorze). Serwetki pozostawiamy do wyschnięcia, po czym je rozkładamy (można rozkładać je na mokro, ale jest to zdecydowanie trudniejsze).

Kartkę papieru malujemy w całości farbą klejową, nakładamy na nią drugą i dociskamy dłońmi. Po rozdzieleniu kartek otrzymamy na nich przypadkowe, ciekawe wzory. Jeżeli zamiast dłoni użyjemy grzebienia lub linijki, otrzymamy papier w paseczki. Papier barwimy jednolicie lub kilkoma kolorami (ten sposób barwienia nosi nazwę dekalkomanii).

Inna wersja to pomalowanie kartki klejówką, wydrapanie na niej wzorów za pomocą grzebienia o szerokich zębach (można go wyciąć z tektury) i pozostawienie do wyschnięcia.

Do pojemniczka po jogurcie lub innego naczynia wlewamy tusz kreślarski. Zwijamy duży kawałek gazy opatrunkowej i zanurzamy go w tuszu, zabezpieczając dłonie jednorazowymi rękawiczkami lub pomagając sobie szczypcami bądź klamrami do bielizny. Wyciągamy gazę z tuszu, lekko odsączamy (niech ocieknie nad pojemnikiem), rozwijamy w powietrzu, przenosimy na kartkę papieru, nakrywamy drugą i z wyczuciem dociskamy dłońmi. Następnie oddzielamy kartki od gazy i pozostawiamy do wyschnięcia. Otrzymujemy dwa papiery z wzorem drobniutkiej siateczki.

Na mokry papier (może być brystol) spuszczamy kolorowe krople tuszu kreślarskiego (z pędzla, kroplomierza lub bezpośrednio z buteleczki). Tusz zacznie się zlewać, tworząc kolorowe, nieregularne plamy. Jeżeli całość delikatnie posypiemy w paru miejscach solą kuchenną, uzyskamy dodatkowy efekt.

BARWIENIE RURKĄ DO NAPOJÓW

Mocno rozcieńczone dowolne farby wodne lub tusze spuszczamy dużymi kroplami na papier i za pomocą plastikowej rurki do napojów rozdmuchujemy je w różne strony (dmuchamy dość mocno). W zależności od kierunku rozdmuchiwania otrzymamy różnej grubości „niteczki”. Najcieńsze wzorki uzyskamy wówczas, gdy trzymamy rurkę pionowo do papieru i w trakcie dmuchania poruszamy nią energicznie w różnych kierunkach.

Z małego wałka malarskiego usuwamy warstwę gąbki. Na pozostały plastikowy cylinder nawijamy sznurek lub gumkę recepturkę. Na palecie, deseczce lub kawałku tektury rozrabiamy farbę plakatową, moczymy w niej wałek i rozprowadzamy farbę na papierze –powstaną ażurowe wzorki.

Na kartkę z bloku technicznego wyciskamy z tuby kilka kolorów farby temperowej. Przykładamy linijkę i mocnymi pociągnięciami rozprowadzamy farbę po całej kartce. Można oczywiście użyć innych farb, jednak tuby są wygodniejsze w użyciu.

Kartkę z bloku rysunkowego nawilżamy wodą. Na mokrej powierzchni malujemy akwarelami. Kolory powinny się zlewać i łączyć ze sobą, tworząc jednocześnie ciekawe wzory. Obrazek po wyschnięciu ma bardzo delikatne barwy i lekko zaznaczone kontury przedmiotów. Technikę tę można wykorzystać, przygotowując papier do wycinanek lub tło obrazu.

Malujemy dowolnymi farbami kartki papieru rysunkowego. Można malować jednym lub wieloma kolorami, w pasy, w kratkę, smugami lub gładko. Po wysuszeniu papierów wycinamy z nich dowolne elementy, układamy kompozycję i naklejamy na kartkę papieru (czystą lub z namalowanym tłem). Dzieci młodsze mogą wykorzystać szablony (owoców, zwierząt itp.), które przed wycięciem odrysują na zamalowanym wcześniej papierze.

Podobną wycinankę można wykonać z papierów barwionych w technice frotażu kredkami świecowymi lub w inny, opisany wcześniej sposób.

Kartonik formatu A5 składamy na pół. Na pierwszej stronie naszej kartki wycinamy nożykiem do tapet jakiś element (jabłko, serce, pisankę, choinkę). Wcześniej na kartonie możemy wydrukować napis („Dla Mamy”, „Wesołych Świąt” itp.) umieszczony poniżej lub powyżej planowanego elementu. Następnie wycinamy dwa prostokąty z kolorowego papieru (najlepiej ksero), nieco większe niż wycięty z kartki element. Jeden prostokąt (nieco większy) tniemy na centymetrowe paski, drugi tylko nacinamy, pozostawiając ok. 1 cm na przyklejenie do kartki. Nacięty prostokąt przyklejamy pionowo na „lewej” stronie kartki, tak aby zasłaniał całą dziurę po wyciętym elemencie. Pocięte paski przeplatamy przez nacięty papier i przyklejamy na końcach. Plecionkę po „lewej” stronie zaklejamy papierem lub pozostawiamy jako dodatkowy element dekoracyjny.

Rysujemy prosty kształt, np. zwierzę. Dzielimy rysunek na wyraźne fragmenty ciała – głowa, nogi, tułów, ogon. Kartkę z rysunkiem przykładamy do złożonych razem kilku kartek kolorowego papieru (najlepiej ksero – jest dwustronny) i wycinamy dokładnie wszystkie narysowane fragmenty, tnąc nożyczkami wszystkie warstwy razem. Należy uważać, aby kartki pod spodem nie przesuwały się. Kartki można ze sobą lekko posklejać na rogach – przynajmniej częściowo ułatwi to pracę. Następnie rozdzielamy wycięte kawałki, układamy tyle kolorowych obrazków, ile było kartek papieru, i naklejamy (puzzle) na kartkach. Wystarczy, że ułożymy tylko jeden obrazek. To praca raczej dla cierpliwych.

Osoba, którą będziemy portretować, siada bokiem do ściany. W pewnej odległości od niej zapalamy lampę lub rzutnik (odległość ustalamy metodą prób i błędów, tak aby głowa zmieściła się nam na kartce, zazwyczaj nie mniejszej niż A3). Cień portretowanego ukaże się na ścianie. Przykładamy kartkę do ściany i przerysowujemy kontury cienia. Następnie wycinamy sylwetkę i naklejamy ją na kontrastowe tło (wyciętą sylwetkę można zamalować czarnym tuszem i nakleić na biały karton).

Strugamy kredki świecowe (uważajmy, aby nie pomieszać kolorów). Na kartce papieru układamy z ostrużyn dowolną kompozycję (dość cienką warstwę). Na tak przygotowany podkład nakładamy arkusik kalki technicznej lub folii aluminiowej (przy kalce technicznej możemy lepiej kontrolować efekty) i całość lekko przeprasowujemy żelazkiem. Pod wpływem ciepła kredki rozpuszczą się i utworzą kolorowe plamy, co da nam efektowną pracę.

Kto lubi eksperymentować, może uzyskać podobne efekty, wyklejając obrazki niezbyt grubą warstwą plasteliny. Nakrywamy obrazek drugą kartką i przeprasowujemy.

Na kartce papieru malujemy wzór kredkami świecowymi, nakładając ich dość grubą warstwę. Zamalowujemy całą kartkę rozcieńczoną farbą akwarelową lub rozwodnioną plakatówką, używając miękkiego, grubego pędzla. Nawoskowane miejsca przebiją się przez warstwę farby. Podobnie postępujemy, używając w miejsce kredek kawałka świecy. Rysunek białą świecą jest prawie niewidzialny i efekt końcowy często jest dla autora pracy niespodzianką.

Na kartce z bloku technicznego (białej lub kolorowej) wykonujemy rysunek klejem (możemy wykorzystać klej w sztyfcie, klej płynny, rozcieńczony klej biurowy lub wikol). Malujemy pędzlem zamoczonym w kleju lub bezpośrednio ze sztyftów. Linie naszego rysunku powinny być dokładnie pokryte klejem i dość szerokie. Rysunek pozostawiamy do całkowitego wyschnięcia (prawie natychmiast wysycha klej w sztyfcie). Następnie całą kartkę pokrywamy wodoodpornym tuszem kreślarskim i ponownie czekamy, aż praca wyschnie. Do kolejnego etapu pracy przenosimy się do łazienki. Obrazek kładziemy na kawałku tektury lub deseczce i klej z warstwą tuszu spłukujemy pod kranem. Możemy zmywać palcami, pędzelkiem, a nawet pomóc sobie szczoteczką do rąk. Uważajmy jednak, aby przede wszystkim zmywać linie rysunku, a nie tło. Stosujemy kartki z bloku technicznego, gdyż zwykły papier szybko namaka i często się przedziera. Malując gęstym wikolem, uzyskujemy dodatkowy efekt graficzny – ślady pociągnięć pędzlem.

Janina Lewicka w książce Sto technik plastycznych oprócz zamalowania papieru tuszem proponuje użycie farby drukarskiej lub farby olejnej: „Farbę drukarską, najlepiej czarną, nabieramy nożem na kawałek szkła lub płytkę ceramiczną. Farbę rozcieramy z kilkoma kroplami terpentyny lub oleju lnianego, następnie tamponem maczanym w tej rozcieńczonej farbie pokrywamy cienką warstwą powierzchnię papieru”. W ten sam sposób nakładamy na obrazek farbę olejną. Farby można również mocno rozcieńczyć terpentyną i zamalować powierzchnię pędzlem. We wszystkich sposobach rysunki zmywamy pod wodą dopiero wtedy, gdy farba zupełnie wyschnie.

Na kartce z bloku technicznego szkicujemy rysunek. Dość gęstą farbą plakatową, gwasz lub temperę nanosimy na linie naszego rysunku. Po wyschnięciu całą kartkę zamalowujemy czarnym tuszem kreślarskim. Gdy tusz wyschnie, obrazek spłukujemy pod kranem. W czasie zmywania pracę trzymamy na kawałku grubego kartonu lub na innej sztywnej podkładce (mogą do tego służyć deseczki używane podczas lepienia z plasteliny). Efektem naszej pracy będzie biały rysunek na czarnym tle (woda zmyje tusz z linii pokrytych farbą).

Trudniejszą wersją jest zamalowanie farbą dużych fragmentów szkicu i pozostawienie tylko linii wolnych od farby. Po zamalowaniu tuszem i zmyciu wodą uzyskamy czarny rysunek na białym tle. W obu wersjach białe powierzchnie możemy pomalować dowolnymi, rozcieńczonymi farbami. Kolejny sposób to pomalowanie obrazka gęstymi farbami w wielu kolorach i pozostawienie tła lub paru fragmentów niezamalowanych. Całość pokrywamy tak jak poprzednio tuszem i zmywamy. W efekcie uzyskamy kolorowy obrazek, a miejsca odsłonięte pokryje czarny tusz. Kolory po zmyciu wodą trochę zbledną i nabiorą lekkości akwareli.